Адвокатот и член на Управниот одбор на белградскиот Центар за безбедносна политика, Родољуб Шабиќ, оцени дека инсистирањето на воведување задолжителен воен рок може да се покаже како „ризична авантура“, бидејќи владините претставници треба да размислат дали е подобро да се инвестира во други потреби на одбранбениот систем. Шабиќ за агенцијата Бета изјави дека воведувањето на задолжителниот воен рок ќе донесе дополнителен финансиски товар, а владините претставници мора да ѝ кажат на јавноста колку пари се одвоени за армијата и од каде ќе се обезбедат дополнителните средства.
„Како и дали ако веќе се зголемуваат трошоците, би било подобро да се инвестира во други потреби на одбранбениот систем – подобри плати и услови за работа на професионалната армија, инфраструктура, образование, здравство и слично“, рече тој.
Шабиќ истакна дека не гледа што ќе се промени на подобро со воведувањето на задолжителниот воен рок.
Тој рече дека недостига одговорот на властите на прашањето какви безбедносни закани од Србија бараат промена на сегашниот комбиниран воен систем.
Според него, стручната јавност не била консултирана за главните ризици и проблеми кои би предизвикале враќање на задолжителниот воен рок.
„Затоа, тешко е да се ослободиме од впечатокот дека лансирањето и веројатната реализација на оваа идеја се заснова на оценката дека во моментов е поволна политичка порака, а не на аргументи кои би биле резултат на сложена анализа на српската економски и безбедносни интереси“, заклучи адвокатот.
Шабиќ истакна дека во Србија речиси сите државни прашања помалку зависат од релевантните фактички и правни околности, а многу повеќе од желбите и волјата на претседателот.
„И бидејќи тој веќе изјави дека ќе предложи воведување на задолжителен воен рок, дури и конкретна должина од 90 дена, тоа практично, речиси сигурно значи дека веќе е донесена одлука.
Тој додаде дека за тоа придонесуваат и сличните изјави на министерот за одбрана Небојша Стефановиќ, како и формирањето на работна група во рамките на Министерството за одбрана, која се занимава со прашања поврзани со задолжителниот воен рок.
„И тоа што во, иако пословично нетранспарентен буџет, во средствата за армијата, може да има моменти како доделување средства за реконструкција на касарната, кои веројатно го кажуваат истото“, рече тој.
Шабиќ оцени дека е неопходно да се променат условите за работа во армијата, пред системот.
„Според зачестените извештаи во медиумите, годишно од 1.000 до 2.000 професионалци ја напуштаат армијата поради ниските плати, лошите услови за работа, корупцијата итн. Чести се информациите за заминување на офицери, дури и од високи позиции, кои го напуштаат системот по долги години. „Во тој контекст, важно е сериозно и одговорно да се разгледа дали задолжителната воена служба може да го компензира одливот на професионалци или дали лесното и некритичното пристапување кон таквото решение може да ја загрози безбедноста на земјата“, рече тој.
