Една од најрешителните битки во војната во Украина, жестоката дводневна битка за контрола на земјоделскиот град Вознесенски и неговиот стратешки важен мост, заврши со тоа што украинските трупи и локални доброволци им зададоа разорен удар на руските планови, прво со дување нагоре по мостот и потоа враќање на Русија.армии понатаму на исток, пишува Би-Би-Си.
Победата ќе им овозможи на руските сили да се движат позападно по брегот на Црното Море кон големото пристаниште Одеса и големата нуклеарна централа, според Би-Би-Си.
„Тешко е да се објасни како го направивме тоа. Ова е благодарение на борбениот дух на нашето локално население и на украинската армија“, изјави за Би-Би-Си 32-годишниот градоначалник на Вознесенск, Јевхени Величко, стоејќи во својот оклоп со стражарите пред градското собрание.
Сепак, речиси три недели по таа битка, градоначалникот предупреди дека нов напад на руските сили е веројатно неизбежен и дека бранителите на градот немаат оружје да ги одбијат по втор пат.
„Ова е стратешки важна локација. Ние не го браниме само градот, туку и целата територија зад него. „И ние го немаме тешкото оружје што го има нашиот непријател“, рече тој.
Како и на многу украински фронтови, противтенковските ракети испорачани од Британците се покажаа како клучни за пресвртот против Русите во Вознесенск, оставајќи го градот полн со остатоци од околу 30 тенкови, оклопни автомобили, па дури и хеликоптери.
„Само благодарение на ова оружје, успеавме да го победиме нашиот непријател овде. И им благодариме на нашите партнери за нивната поддршка. Но, ни треба повеќе. Непријателските конвои ќе продолжат да доаѓаат“, рече Величко.
Стратешкото значење на Вознесенск стана јасно набргу откако руските сили не успеаја да заземат уште поголем мост, појужно, преку втората по големина река во Украина, Јужна Буг.
Денес, Вознесенск сè уште не е целосно напуштен. Сепак, сирените кои најавуваат воздушни напади се слушаат редовно и илјадници луѓе си заминаа во последните недели.
Многумина од оние кои решија да останат се чини дека сè уште сакаат да зборуваат за нивната извонредна победа.
„Тоа беше огромен напор за целиот град“, рече Александар, локален продавач кој беше снимен на првата линија на фронтот со пушка АК47 како вика: „Ајде, мои мали убавици!“ додека друг доброволец истрела ракетна граната кон руските позиции.
„Користевме ловечки пушки, луѓето пукаа со тули и тегли. Стариците наполнија тешки вреќи со песок. Русите не знаеја каде да не бараат, ниту од каде ќе дојде следниот напад. „Никогаш не сум видел заедницата да се собира вака“, рече тој, стоејќи покрај искривените остатоци од мостот уништен од украинските сили неколку часа по првиот руски напад.
Траги од руски тенкови сè уште се гледаат во градината на Светлана Николајевна, во селото Ракове, на јужниот раб на Вознесенскаја, каде што се водеа некои од најтешките битки.
59-годишната жена на новинарите им покажала магацин за алатот на нејзиниот сопруг и објаснила дека Русите таму чувале двајца заробени украински војници, кои биле спасени само поради борбите во таа област.
„Погледнете ги дамките од крв на мојата врата“, рече таа, поканувајќи ги посетителите во нејзината трошна колиба.
Додека таа и нејзиното семејство се засолниле во блискиот подрум, Русите го претвориле целиот нејзин дом во импровизирана полска болница.
„Се вратив да земам облека пред некој ден. Ранетите лежеа насекаде. Мислам дека беа десет од нив. Исчистив поголем дел од крвта“, рече таа.
„Тие заминаа набрзина, една ноќ. Тие оставија сè – чизми, чорапи, панцири, шлемови – и само ги натоварија своите мртви и повредени и избегаа“, додаде таа.
Директорот на локалното погребно друштво, Михаил Сокуренко, тргна да бара повеќе руски тела на полињата и да ги отстрани.
„Не ги сметам за луѓе (по она што го направија овде). Но, би било погрешно само да ги оставиме таму на теренот за да продолжат да ги плашат луѓето дури и по смртта “, рече тој.
„Овие Руси се болни во главата, затоа ќе мора да останеме будни. „Но, победата ќе дојде и ние ќе ги истиснеме Русите од сите наши земји“, додаде тој.
