Минкица и Омеровца се ликови создадени од Хазим Хаџиќ, со цел секојдневно да ги насмеат граѓаните на Босна и Херцеговина, но и на регионот. Сепак, покрај духовитоста и секојдневните шеги, Минкица имаше и хумана страна.
„Минка како протагонист на моите спотови и покрај тоа што постојано ги истакнува своите маани, директно и суптилно. Таа ја има таа хумана страна. Книгата произлезе од нејзината желба да остави конкретна трага. Мојата единствена желба и идеја беше, кога ја добив идејата за книгата, книгата да има и подлабока, поголема позадина, освен што ги насмеа луѓето. Ми дојде идејата, бидејќи ја следев работата на „Центарот за аутизам“ во Тузла, целиот придонес на Минко да им биде дониран и да помогне во изградбата. Така и се случи на крајот“, изјави Хазим Хаџиќ, творецот на овие два лика.
Учење јазик на Минка и заминување во Германија
Покрај секојдневните видеа во кои зборува за своите дилеми, таа зборува и за курсот по германски јазик и за проблемите на голем број граѓани кои заминале или планираат да си заминат.
„Минка е лик во кој зборувам за секојдневни проблеми, врски, факултет, меѓучовечки односи, но во суштина Минка како поединец како млада девојка на 25 години ме отслика мене и моите внатрешни мисли. Тоа заминување во странство е само резултат на нејзиното опкружување, на луѓето околу неа кои се будат и заминуваат, некои не знаат зошто, а некои заминуваат во побезбедна иднина“, изјави Хаџиќ.
Се повеќе граѓани ја напуштаат БиХ, заради иднината и безбедноста
Покрај Минкица и Омеровца, Хазим ја напушти и Босна и Херцеговина. Во 2014 година почнува да живее во Австрија со желба да студира, а потоа да се врати.
„Потоа одев со другарите од училиште, потоа одевме исклучиво на учење и немаше семејни патувања. Не заминав поради проблемите на државата, училиштата, образованието, туку желбата да вкусам поинаков живот и како е да се учи на друг јазик. Не бев под влијание на политичката ситуација во тоа време, но сега од оваа перспектива мислам дека тоа е една од најдобрите одлуки што сум ги донел. Самечкиот живот ве обликува во сосема поинаква личност“, нагласува Хазим.
Напуштањето на топлиот дом каде што некој расте е една од најголемите борби со кои се соочуваме кога заминуваме.
„Беше тешко да се откажам од емоциите и така лесно да ги прекинам врските со татковината во која пораснав и поминав убаво детство. Таа фаза траеше 3 години, силна и сеприсутна носталгија. Сè што мислев е дека ќе завршам факултет и ќе се вратам, ми треба мојот јазик, моето познато опкружување, но претпоставувам дека така е кога ќе ја напуштиш комфорната зона. Фала богу што го надминав, не попуштив“, опиша Хазим.
Во разговорот со Хаџиќ неговата порака до младите кои размислуваат за заминување е малку поинаква.
„Не би сакал да ја застапувам идејата за напуштање на земјата, да претставувам дека решението е во друга земја. Многу мои пријатели се вратија во Босна. Ја застапувам идејата да се носите со вас без разлика дали сте во Виена, Минхен или Калесија. Дури и на овие места, каде и да сте, можете да постигнете нешто. Човек може да дојде во голем град кој има големи можности и да не ги реализира тие можности. Додека некој може да реализира можности за себе во мал град, реализирајте го својот потенцијал. Значи каде и да сте, можете да го направите тоа“.
Некогаш заминувањето е решението, некогаш останувањето е решението, но едно е дефинитивно. Каде и да одите, носете се и затоа грижете се за себе на патот.
