Синоќа во Сплит почина Владо Правдиќ, клавијатуристот на Бијело Дугме, пишува сараевски Аваз.
Ова за овој весник го потврдил негов близок пријател.
Правдиќ, како што се наведува, починал во пресрет на својот 74-ти роденден на 6 декември.
Музичарот е роден во Сараево во 1949 година.
Музичката кариера ја започнува во 1965 година, а во септември 1970 година се приклучува на Амбасадор и за првпат влегува во студио со нив.
Во тоа време, вокален солист беше Здравко Чолиќ, па дискографско деби на Влада беше и плочата на Здравко „Плачем за товија душа“ (1971).
Во пролетта 1971 година, тој го замени Ранко Рихтман во Индикси, купувајќи од него оргули “Hammond T 202”.
Со мали прекини поради универзитетски обврски, тој свиреше со Индекси до есента 1973 година и сними вкупно три и пол синглови: „Сонувам“ (1971), „И ќе помине твоето“ (1973), „Само су рузе znale“ (1974) и песните „Враќањето на Џек Мевосек и друго зло“ и „Ugasila je plamen“ на синглот „Plima“ (1972).
Со заминувањето на Даворин Поповиќ и Бода Ковачевиќ во војска, Индекси мораше да бидат „на чекање“, па владата имаше можност трајно да премине во групата Јутро, која од 1 јануари 1974 година се нарекува Бијело дугме.
Со Бијели Дугме сними два албума „Кад бије бијело дугме“ и „Што би дал ти да си на мое место“ пред да оди во војска во 1976 година.
На негово место во Дугмет дојде Лаза Ристовски.
Владо се вратил во Бијело Дугме во 1978 година. Од 1978 до 1987 година со Дугмет објавил пет албуми: „Битанга и принцеза“, „Доживјети стота“, „Приспивна за Радмила М.“, „Косовка ѓевка“ и „Плуни и запеј моја Југославија. “.
По турнејата на Дугмет наречена „Плукај и пеј Југославијо моја“, во 1987 година, Владо се пензионира и се посвети на компјутерите.
