Актерот Жарко Лаушевиќ (63) почина денеска по кратко и тешко боледување. Ова во име на семејството во јавноста го соопшти неговата сопруга Анита Лаушевиќ. За датумот и местото на погребот јавноста ќе биде навремено информирана – се наведува во краткото соопштение.
Жарко Лаушевиќ е роден на 19 јануари 1960 година во Цетиње, а дипломирал глума на Факултетот за драмски уметности во Белград.
Тој беше еден од најпознатите и најпризнати југословенски актери во 80-те години, чија кариера нагло беше прекината поради злосторството што го направи во 1993 година, за што беше осуден на неколку години затвор во родната Црна Гора.
По скратувањето на казната и помилувањето, Лаушевиќ се преселил во САД, од каде се врати прво со исповедната книга „Годината минува, денот никогаш“, а потоа со уште неколку автобиографски дела, како и неколку улоги на телевизија и филмот во последните десет години.
Популарноста во Југославија ја стекна со улогата на криминалец во телевизиската серија „Сиви дом“ (1986), како и во филмовите „Шмекер“ (1986), „Се случи на денешен ден“ (1987), „Браќа по мајка“ (1988), „Битката на Косово“ (1989), „Кажи ми зошто ме остави“ (1993) и „Подобро отколку да бегаш“ (1993).
Во 1987 година, Лаушевиќ ја доби Златната арена за најдобар актер на филмскиот фестивал во Пула за неговата улога во филмот „Офицер со роза“. Меѓу бројните награди, Лаушевиќ ја доби и наградата „Зоран Радмиловиќ“ за улогата во „Кањош Мацедоновиќ“ (1989) и ДСтеријната награда за насловната улога во претставата „Свети Сава“ (1990).
Летото 1993 година, при расправија и конфликт пред едно кафуле во Подгорица, Лаушевиќ со пиштол ги уби напаѓачите Драгор Пејовиќ и Радован Вучиниќ, а тешко го рани Андрија Кажиќ.
Тој е осуден на 13 години затвор за двојно убиство. Лаушевиќ првпат го опиша настанот и неговите последици, кои суштински ќе му го променат животот, во автобиографската книга „Година поминува, ден никогаш“ (2011), како и во продолжението „Втората книга“ (2013). Третата книга „Сè поминува, па дури и доживотната“ (2018) е дневник од затворот во Забела, каде што поминал две и пол години.
Откако Федералниот суд во 1998 година му ја намали казната на четири години, Лаушевиќ беше ослободен откако отслужи малку повеќе од тоа и замина во САД во 1999 година.
– Тие први денови, недели, надвор од затворските ѕидови, во Спушка, во Забела или најмррачните во Централниот затвор, би можеле да се сумираат во еден единствен стих на Арсен: „Како после болест, пак учам да јадам, да шетам… – напиша Лаушевиќ во својата последна објавена книга „Падре, идиот“ (2022).
Со одлука на Врховниот суд на Црна Гора во 2001 година, актерот повторно беше осуден на 13 години затвор, додека во 2011 година беше помилуван од претседателот на Србија, Борис Тадиќ.
Бранка Бешевиќ Гајиќ во 2014 година го сними документарно-игран филм „Лауш“ за судбината на актерот.
Во последниве години, Лаушевиќ играше бројни улоги во проекти како што се филмот „Смрдлива бајка“ (2015) и сериите „Сенки над Балканот“ (2017), „Време на злото“ и „Калкански кругови“ (2021).
