Италијанскиот академик Алберто Гранди предизвика гнев кај своите сонародници кога изјави дека некои од симболите на италијанската кујна воопшто не се италијански, туку американски изум.
Гранди е професор по историја на храна на Универзитетот во Парма, а во интервју за Фајненшл Тајмс објасни дека рецептот за познатото италијанско јадење – тестенини карбонара – не е италијански, туку американски и дека единственото место во светот каде што можете да најдете автентичен пармезан е Висконсин.
Тој исто така тврди дека традиционалните италијански десерти, тирамису и панетоне, се релативно нови изуми и дека повеќето Италијанци не слушнале за пица до 1950-тите.
Новите смели изјави на овој италијански академик дополнително го подгреаа гневот што кон него го чувствува италијанското здружение на фармери Колдирети. Имено, тие се решени италијанската кујна да биде вклучена на листата на нематеријалното наследство на УНЕСКО. Здружението соопшти дека тоа е „надреален напад“ заснован на имагинарни реконструкции и дека длабоко вкоренетите кулинарски традиции се доведени во прашање.
„Во суштина, Американците ја измислија карбонара, а панетоне и тирамису се неодамнешни комерцијални производи. Тој оди дотаму што теоретизира за сирењето пармезан, а она што се произведува во Висконсин е од родното место на лажни сирења „произведено во Италија““, велат од Coldirettis.
Изјавите на Гранди делумно се потпираат на постоечката литература, според Фајненшл тајмс. Тој го цитира Лука Цезари, историчар за храна и автор на „Кратка историја на тестенините“, кој напишал дека „карбонара е американско јадење родено во Италија“. Имено, се верува дека карбонара за прв пат е направена во 1944 година и дека ја подготвил италијански готвач за американските војници стационирани во Италија, а како главни состојки користеле сланина и јајца.
„Италијанската кујна е всушност повеќе американска отколку италијанска“, изјави Гранди за ФТ.
Што се однесува до пармезанот, тоа е сирење кое потекнува од регионот Емилија Ромања и чиј рецепт датира од 12 век. Гранди верува дека италијанските мигранти, најверојатно од областа Парма, почнале да го произведуваат во Висконсин на почетокот на 20 век. Тој објаснува дека пармезанот од Висконсин е модерен пандан на оригиналниот рецепт бидејќи производителите во САД, за разлика од оние од Парма, никогаш не работеле на подобрување на оригиналниот рецепт.
Зборувајќи за пицата, Гранди вели дека пред Втората светска војна таа можела да се најде само во некои градови на југот на Италија, а првите пицерии биле отворени во 1911 година во Њујорк.
„За татко ми во 70-тите пицата беше егзотична како што е сушито за нас денес“, вели историчарот.
Реагирајќи на обвинувањата, Гранди за италијанска Република изјави дека не разбира зошто го напаѓаат и дека не го доведува во прашање квалитетот на италијанската храна или производи, туку само на точен начин ја реконструира историјата на овие јадења.
