Ако погледнеме низ призмата на постоечкиот технолошки и медицински напредок, би можеле да се чувствуваме оптимисти за просперитетот на човештвото во иднина, но ако копаме подлабоко, брзо ни станува јасно дека успехот и опстанокот на луѓето како вид на оваа планетата во никој случај не е загарантирана.
Новото истражување спроведено од научниците од шведскиот универзитет во Стокхолм произвело 14 различни „еволутивни замки“ во кои потенцијално би можело да падне светската популација, што на крајот ќе резултира со смрт на нашиот вид.
Според тимот кој стои зад студијата, дел од проблемот е што си обезбедивме се што можеме, а токму она што го постигнавме – успехот и максималната доминација може да резултираат со опасни последици.
Сега минуваме низ поликриза, јазол на различни, но навистина длабоко поврзани кризи, во кои повеќекратните закани – од климатски промени до пандемии се закануваат да го доведат антропоценот до крај.
„Луѓето се неверојатно креативни како вид“, вели антропологот Питер Согаард Јоргенсен од Универзитетот во Стокхолм. „Ние сме во состојба да иновираме и да се приспособиме на многу околности, а исто така можеме да соработуваме во изненадувачки голем обем. Но, излегува дека овие способности имаат и несакани последици“.
Од 14 потенцијални еволутивни ќорсокак што му се закануваат на човештвото, пет експерти ги нарекуваат глобални.
Ова се поедноставувања, имајќи предвид дека системите стануваат премногу специјализирани за да се прилагодат, како земјоделството со монокултура, потоа раст заради растот, што значи постојана потрага по стекнување или лансирање на нова линија која драматично ги зголемува приходите и е рецепт за потенцијална катастрофа, потоа надминување, што се случува кога човечката експлоатација на природните ресурси го надминува биокапацитетот на Земјата (повеќе отколку што може да обезбеди Земјата), поделбата (меѓународен конфликт) и заразата (разни заразни болести).
Останатите пет се етикетирани од научниците како технолошки замки.
Тоа се приврзаност кон инфраструктурата (како со фосилните горива), хемиско загадување, егзистенцијална технологија (како нуклеарно оружје), технолошка автономија (вклучувајќи вештачка интелигенција) и дезинформации или лажни информации.
Останатите четири беа наречени структурни замки од истражувачите.
Тоа се краткорочни, прекумерна потрошувачка, исклучување на биосферата и губење на локалниот општествен капитал во општество каде што се повеќе дигитализираниот свет ја нарушува и прекинува социјалната интеракција и потенцијално придонесува за понатамошни поделби.
Истражувачите веруваат дека 12 од 14 наведени закани за човештвото се веќе во прилично напредна фаза.
Само технолошката автономија и губењето на локалниот социјален капитал допрва треба да се развијат во загрижувачки прашања.
Посочуваат дека уште поалармантно е фактот што гореспоменатите ќорсокак се испреплетуваат и се зајакнуваат, формирајќи јазол на длабоко поврзани кризи, што значи дека би можеле да паднеме во замката на повеќе од една од нив.
„Еволутивните стапици се добро познат концепт во животинскиот свет“, вели Согаард Јоргенсен.
„Како што многу инсекти ги привлекува светлината и овој нивен еволутивен рефлекс во современиот свет може да ги убие, човештвото е во опасност да реагира на новите појави на лош и несоодветен начин што ќе му наштети.
Иако сè изгледа прилично мрачно, истражувачите не се откажуваат и веруваат дека сега е неопходно да се започне активна трансформација, не само да се прифати дека мораме да се прилагодиме на текот на времето и настаните, туку и да вложиме напори да ги превртиме работите. различен правец.
Како вид, можеби сме кусогледи и деструктивни, но во исто време сме креативни, иновативни и подготвени за соработка, истакнуваат шведските научници. Според нивното мислење, тоа значи дека постои надеж дека нашата судбина сè уште не е напишана.
„Секој од нас може да направи многу едноставна работа – да стане повеќе ангажиран во заштитата на природата и општеството, а во исто време да ги гледа позитивните и негативните глобални последици од нашите сопствени локални дејства“, вели Јоргенсен.
Резултатите од истражувањето беа објавени во списанието Philosophical Transactions, Proceedings of the Royal Society of London, во серијата Биолошки науки.
