Благодарение на сателитските набљудувања, научниците за прв пат успеаја да откријат истекување на големи количини на метан, штетен гас со ефект на стаклена градина, од една платформа на море, покажува неодамнешното истражување.
Откритието е напредок во технолошкиот арсенал кој овозможува од вселената да се идентификува изворот на метан, гас карактеристичен за индустријата за фосилни горива. Во 2020 година, секторот на фосилни горива испуштил речиси 120 милиони тони метан, што е речиси една третина од емисиите поврзани со човекот, според Меѓународната агенција за енергија (ИЕА).
Истекувањето на метан, исклучително штетен гас за климата на Земјата, може да се избегне на едноставен начин, според ИЕА.
Новата студија, објавена во списанието Environmental Science and Technology Letters, успеа за прв пат да идентификува облак над платформата за производство на гас и нафта во Мексиканскиот Залив од која во декември истекле околу 40.000 тони метан за 17 дена.
Платформата во близина на Кампече во јужно Мексико е една од најголемите во земјата. „Резултатите од нашето истражување сугерираат дека сателитите можат успешно да детектираат траги од истекување на метан од платформата“, вели еден од авторите на студијата, Луис Гуантер, научник од Политехничкиот универзитет во Валенсија. „Ова откритие може да го отвори патот за систематско следење на емисиите на гасови што емитуваат клима од морските платформи“, додаде тој.
Во последниве години, методите за откривање на истекување на метан од копнените постројки беа успешно развиени благодарение на сателитското следење. Но, техниките достапни досега не беа во можност да откријат истекување на метан од платформите во морињата и океаните, а познато е дека сочинува приближно 30 отсто од светското производство.
Океаните апсорбираат инфрацрвени зраци со кратки бранови и затоа ја ограничуваат количината на рефлектирана светлина што сателитите можат да ја детектираат. За да го надминат овој проблем, научниците успеаја да развијат нов метод за мерење на сончевото зрачење што се рефлектира на површината на морето. Метанот е одговорен за околу 30 проценти од глобалното затоплување.
Иако останува во атмосферата многу пократко од јаглерод диоксидот, во дваесетгодишниот период, моќта на влијанието на метанот врз глобалното затоплување е 80 пати поголема. Затоа, намалувањето на емисиите на метан е клучно за постигнување на целите на Парискиот договор за ограничување на глобалното затоплување на помалку од + 2 ° C во споредба со прединдустрискиот период, по можност под + 1,5 ° C.
На климатската конференција на ОН COP26 во ноември во Глазгов, повеќе од 100 земји ветија дека ќе работат на намалување на емисиите на метан за 30 проценти до 2030 година. Но, неколку големи емитери на метан, како Кина, Русија, Иран и Индија, не го потпишаа договорот.
