Научниците останаа збунети зошто нашата планета беше погодена од моќен енергетски зрак од вселената пред две години. Дури неодамна делумно ја решија загатката, а сè уште не знаат од каде таа.
Моќен зрак со енергија од 244 милијарди електрон волти беше откриен од детектор во Јута во мај 2021 година. Ги детектира космичките зраци со исклучително високи енергии.
Енергијата измерена во тоа време беше најмоќната, која беше откриена по летот во 1991 година и неколку милиони пати помоќна од најмоќната енергија што сè уште сме способни да ја произведеме на Земјата.
На научниците кои го проучувале настанот, енергетскиот сјај им изгледал чуден, пишува магазинот The Messenger. Не можеа да сфатат од кои делови е направен, а камоли од каде доаѓа. Знаеја само дека е многу силен. Колку е моќно, велат податоците, што една честичка во сјајот има иста енергија како тула што паѓа на вашата нога од висина над половината. Во делчев в жарку имаше милијарди милијарди. Се разбира, многу луѓе лесно би можеле да се запрашаат, но таков силен сјај на Земјата не би предизвикал никаква штета. Всушност, само нашата атмосфера претрпе „штета“, која е во „првата борбена линија“ помеѓу Земјата и вселената и не штити од зрачење од вселената.
Блесокот, кој подоцна го доби името Аматерасу, по јапонската божица на сонцето, „скрши“ многу атоми на кислород и азот во атмосферата, создавајќи туш од таканаречени секундарни честички кои ги погодија чувствителните детектори на земјата. Жарек Аматерасу на тој начин бил откриен од 23 детектори, кои се распространети на вкупна површина од 48 квадратни километри.
Дури по две години тврдат дека барем делумно ја разјасниле загатката. Тим физичари објави напис во научното списание Science на крајот на ноември, во кој тие тврдеа дека сјајот е претежно составен од протони – субатомски честички кои се претежно во јадрата на атомите.
Тоа беше се што можеа да кажат. Најголемата загатка сè уште постои, од каде дојде искрата. Џон Метјус, коавтор на студијата, го опишал проблемот на следниов начин: „Кога било кој зрак светлина – без разлика дали е светлина, енергија, зрачење или било што друго – патува низ вселената, тој наидува на секакви предмети на патот. Дури и ако зракот од предмети не ве погоди директно, тие сепак можат да го пренасочат својот пат. Замислете поток, во кој има влакна од талог. Водата претставува пожар, мразот претставува пречка на нејзиниот пат. Дел од водата се акумулира околу лосот, дел се апсорбира од лосот, а дел се акумулира низ ситни пукнатини во лосот. Истото важи и за универзумот, освен што има ѕвезди, галаксии и други космички тела.
Проблемот со оваа појава беше главно во негова моќ. Истражувачите веруваат дека поради многу силната ерупција, ниту една пречка значително не го променила патот на зракот. Тоа би требало да го олесни пронаоѓањето на неговиот извор, но потрагата не вроди со плод. „Тие треба да можат да покажат каде доаѓаат овие честички од небото“, вели професорот Метјуз од Универзитетот во Јута. „Но, кога го следевме неговиот пат до изворот, таму немаше ништо со доволно висока енергија за да го произведе. Тоа е најголемата тајна на овој настан… Што по ѓаволите се случува?” тој додаде.
