Сè уште има несебични луѓе во светот кои се навистина подготвени да излезат од својата комфорна зона и да помогнат на непозната личност. Ветрот буквално му ги кинеше алиштата, но тој беше упорен. Човекот направи нешто за што навистина немам зборови. Илјада благодарности и до него и до мојот сосед, раскажала за хрватскиот портал 24сата Снежана Фајфар од Средњак за својата „средба со смртта“.
Таа, како и многу други загрепчани, долго ќе се сеќава на силното невреме што вчера го опустоши главниот град, но и десетина жупании во Хрватска. Таа во средата околу 16 часот се враќала од работа. Паркирала недалеку од влезот на зградата и проценила дека без разлика на силниот ветер и дожд ќе успее безбедно да стигне до влезот.
– Како што се приближував до знакот ми стануваше сè потешко да одам, а на крајот не можев ни да се движам. Околу мене летаа гранки, дрва паѓаа, навистина изгледаше катаклизмично. Го фатив знакот мислејќи дека тука ќе застанам малку и ќе почекам да се смири ситуацијата, да падне малку ветерот – објаснува Снежана.
Но, ситуацијата не се смирила. Дождот и силниот ветер ја погодиле во лицето на Снежана, а таа не можеше да види ништо околу себе.
– Непознат млад господин, кому не можам доволно да му се заблагодарам за помошта, стоел со својот автомобил бидејќи не можел да помине поради паднато дрво. Некое време гледав во него и тој во мене. Потоа видов дека продолжи понатаму, но поради ветерот и дождот не можев да видам во која насока. Само помислив „Боже, останав сама, готово е – истакнува таа.
Снежана продолжила да се држи за знакот, но силите полека ѝ се трошеле. Била сигурна, вели, дека ќе ѝ паднело дрво или дека ќе одлетала сосе знакот. Налетите на ветрот биле неверојатно силни. И тогаш одеднаш се појави спас.
– Го видов тоа младо момче пред мене. Кога некој би ставил пет мажи пред мене и ми каже да се обидам да го препознаам мојот спасител, јас не би го препознала поради количината на шокот што го доживеав. Верувајте ми, ја видов смртта и тој ми беше спас. Фала му на небото – се исповеда Снежана.
– Тогаш притрча и соседот, ме туркаше од едната страна, а младиот човек ме влечеше кон зградата. Тоа го направија со многу мака. Ќерка ми беше сведок на сето тоа, врескаше, сакаше да тргне накај мене, за среќа не ѝ дозволија бидејќи ветрот ќе ја однесеше – додала таа.
Поради целата тепачка која настанала и паниката која ја зафатила, Снежана не е сигурна дали воопшто му се заблагодарила на младичот. Би сакала, вели, да знае кој е тој за да му се заблагодари од се срце за доброто дело.
– Поради него и поради мојот сосед од вчера имам два родендени – заклучила таа.
