Една нова студија ја дели дебелината во две различни подгрупи, секоја со различни ефекти врз функционирањето на телото. Ова откритие може да доведе до поперсонализиран начин на лекување на оваа состојба.
Во моментов, дебелината се дијагностицира со помош на индексот на телесна маса (БМИ), но тимот на истражувачи зад оваа студија велат дека таквиот пристап е премногу поедноставен и постои ризик од погрешна пресметка поради игнорирање на индивидуалните биолошки варијации.
Еден од новооткриените типови на дебелина се карактеризира со поголема маса на масно ткиво, а другиот со повеќе маснотии и помала мускулна маса. На изненадување на истражувачите, истражувачите откриле дека друг вид на дебелина е поврзан со поголем ризик од воспаление, што го зголемува ризикот од рак и други болести, пишува Science Alert.
„За прв пат, гледаме дека постојат најмалку два различни метаболички подтипови на дебелина, секој со свои физиолошки и молекуларни карактеристики кои влијаат на здравјето. „Ако овие наоди се преточат во клинички употреблив тест, тоа би можело да им помогне на лекарите подобро да се грижат за пациентите“, рече генетичарот Ј. Ендрју Посписилик од Институтот Ван Андел во Мичиген.
Како се дефинира дебелината?
Институтот за јавно здравје на Дубровничко-неретванската жупанија наведува дека дебелината е прекумерна акумулација на масни ткива во телото поради зголемување на бројот на масни клетки или зголемување на нивниот волумен.
„Причината за прекумерна тежина и дебелина е сложена, бидејќи често се вклучени неколку фактори: генетски, диететски, психолошки, социоекономски. Меѓу нив, од големо значење се оние фактори кои се последица на начинот на живот и кои можат да се променат – прекумерно внесување храна, прекумерно консумирање алкохол, физичка неактивност, стрес. Секундарната дебелина е резултат на разни нарушувања и болести“, објаснуваат од Институтот.
Истражување спроведено на близнаци
Научниците ги разгледаа податоците од 153 близнаци собрани како дел од истражувачкиот проект TwinsUK и открија четири метаболички подтипови кои влијаат на телесната маса: двајца имаат тенденција да бидат слаби, а двајца имаат тенденција да бидат дебели.
Овие резултати беа потврдени кај лабораториски глувци, користејќи глувци кои се генетски идентични, одгледани во исти услови и хранети со иста количина на храна. Податоците покажаа дека на телесната маса не влијае само исхраната, околината и генетското наследство.
Се чини дека е под влијание на епигенетските маркери, односно модификациите на молекулите на ДНК кои го менуваат начинот на изразување на гените. Епигенетиката е причината зошто близнаците со иста ДНК не се секогаш идентични.
„Наодите во нашата лабораторија беа речиси идентични со анализата на податоците од близнаците. Повторно, најдовме два различни подтипови на дебелина. Едно од нив изгледа е под влијание на епигенетиката“, вели Посписилик.
Ако два (или повеќе) типа на дебелина се потврдат во следните клинички испитувања, тоа значи дека различни третмани за дебелина, како што се промени во исхраната или операција, може да имаат различни ефекти во зависност од видот на дебелината. Значи, штотуку е создадено сосема ново поле на истражување.
Истражувањето под наслов Независните фенотипски оски на пластичност дефинираат различни подтипови на дебелина беше објавено во научното списание Nature Metabolism.
