Иако потенцијалот на антиматеријата е огромен, неговите посложени форми сè уште не можат да се создадат во лаборатории. Тогаш не е изненадување што се проценува дека еден грам од оваа неостварлива супстанција вреди околу 62,5 трилиони американски долари.
Кога зборуваме за највредните материи во светот, повеќето луѓе замислуваат дијаманти, стопено злато и ретки минерали. Но, бескрајно поскапа и многу поезотерична „материја“ се крие во тетратките на напредната физика – а зборуваме за антиматерија, пишува Дневник.хр.
Антиматеријата е материја составена од античестички. Во природата, секоја честичка има своја античестичка – кога ќе се судрат, тие се поништуваат една со друга, ослободувајќи електромагнетни бранови кои носат енергија.
Иако потенцијалот на антиматеријата е огромен, сè уште не сме во можност да ги создадеме нејзините посложени форми во лаборатории. Затоа, не е изненадувачки што се проценува дека грам од оваа неостварлива супстанција вреди околу 62,5 трилиони американски долари.
За појавата на античестичките прв напиша англискиот физичар Пол Дирак, кој во триесеттите години на минатиот век направи револуционерно откритие на позитронот или антиелектронот – честичка со иста маса како електронот, но со спротивен полнеж. Следејќи ја неговата логика, антипротоните и антинеутроните беа идентификувани како антитеза на протоните и неутроните.
Енергијата која теоретски произлегува од поништувањето на материјата и антиматеријата засенува дури и нуклеарна експлозија, па научниците ја истражуваат оваа област со голема претпазливост, но и со љубопитност.
Научните истражувања, особено експериментите одржани во ЦЕРН во Швајцарија со создавањето на антиводород уште во 1995 година, покажаа дека потенцијалот на антиматеријата не е само фантазија изведена од научно-фантастичните книги, серии и филмови. Истовремено, тие укажаа на важноста од обезбедување на неговата стабилност, која бара прецизност и иновации на атомско ниво.
Ваквите експерименти се можни благодарение на супер судирачот – најголемиот светски забрзувач на честички сместен во кружен тунел долг 27 километри во близина на Женева, Швајцарија, кој троши огромни количества електрична енергија и други ресурси, па не е чудно што доаѓа со високи трошоци.
