Првите Европејци кои донеле чај во Европа по море биле морнарите кои работеле за Холандија на почетокот на 17 век. Од Холандија чајот се проширил во Франција, каде во Париз во тоа време луѓето буквално полуделе по него.
Најраспространетиот пијалок во светот, по водата, зазема значајно место во историјата на човештвото.
По потекло од Југоисточна Азија, чајот го освои светот. Сега е најчесто консумираниот топол пијалок со историја натопена во ритуален и културен идентитет.
Од полињата во Кина и северна Индија до кујнските плакари во Велика Британија и самоварите во Русија, ова е приказната за Camellia sinensis, скромна зимзелена грмушка која ги фрла своите лисја со горчлив вкус и ги шири своите корени низ светот, менувајќи го текот на човечката историја.
Кинезите први уживаа во чајот
Иако многумина веруваат дека потекнува од Индија, најраните докази за пиење чај датираат од вториот милениум пред нашата ера за време на династијата Шанг во Кина. Меѓутоа, според кинеската легенда, чајот бил „увезен“ преку митолошкото божество Шенонг во 2737 година п.н.е.
Чајот со векови се пиел во јужна Кина од медицински причини, но и од енергија, а на север со него се третирале со презир до династијата Танг (VII до IX век). Во тоа време, чајот се проширил и во други делови на Азија, вклучувајќи ги Виетнам, Кореја и Јапонија.
Чајот бил донесен во Африка во 12 век кога Аџуранската империја (во денешна Сомалија) започнала да тргува со Кинезите, а источниот брег на Африка се запознал со многу кинески производи во тоа време.
Различни методи на производство на чај произвеле различни чаеви и вкусови низ вековите. Додека зелениот чај остана омилен на Кина, делумната оксидација доведе до создавање на чајот Улонг, кој стана популарна сорта.
Како што Западњаците се заинтересираа за кинескиот чај, така и црните чаеви станаа популарни за да го задоволат европското непце.
Симбол за статус
Во меѓувреме, во Јапонија овој пијалок стана статусен симбол. Зелениот чај го пиеле благородниците како и будистичките монаси. Значајни ритуали ги опкружуваа церемониите за чај, кои станаа витален дел од јапонската култура.
Иако чајот стигна во Европа преку Патот на свилата, тоа беше повеќе реткост отколку правило. Првото колонијално запознавање со чајот било преку Португалецот. Забележаа дека Кинезите пиеле „ча“, но нема запис дека Португалецот покажал интерес за производот, ниту пак го вратиле во Европа.
Првите Европејци кои донеле чај во Европа по море биле морнари кои работеле за холандската компанија за Источна Индија на почетокот на 17 век. Од Холандија чајот се проширил во Франција, каде во Париз во тоа време луѓето буквално полуделе по него.
Русите го откриле чајот кога рускиот амбасадор во Кина го пробал во 1618 година. Тој не бил импресиониран и поминале децении пред Русите повторно да се сретнат со производот. Меѓутоа, до крајот на векот, трговијата со чај почнала да цвета бидејќи стотици каравани се пробиле меѓу Русија и Кина, а Русите развиле вкус за кинескиот пијалок.
Во средината на 18 век, Русите почнале да варат чај во сложени чајници наречени самовари, кои станале уметнички дела, како и функционални парчиња опрема.
Британците го издигнаа до ѕвездите
Во 18 век, чајот станал неверојатно популарен во Британија, особено црниот чај. Млекото и шеќерот беа додадени во пијалокот, што стана стандардна практика во британската култура на чај. Оваа практика останала до денес и е стандарден начин на пиење чај во Британија и речиси сите нејзини поранешни колонии, пренесува Pun kufer.hr.
Колку тоа стана важно покажува настанот што и претходеше на американската војна за независност, кога бунтовниците во Бостон фрлаа чај во морето. Овој настан стана познат во историјата како „Бостонска чајна забава“.
