Во единствената изјава што ја дал досега за злосторството, момчето-убиец ладнокрвно детално опиша како на 3 мај минатата година уби девет соученици и еден чувар.
„Јас сум левак, пукам со левата рака. Го држев пиштолот со едната рака. Немав намера да ги убијам сите ученици кои тоа утро беа на час по историја, но планирав да почнам во одделението во кое одам. Целта ми беа седмоодделенците генерално. Зедов 92 куршуми, имав желба да ги искористам сите. Сето ова го планирав две или три недели, но конечната одлука ја донесов тоа утро. Сакав да го извршам овој чин, пукав во учениците.
Со овие зборови, момчето-убиец, кој на 3 мај минатата година уби девет ученици и чуварот во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Врачар во Белград, призна и детално опиша како го планирал и извршил масакрот. Тој, сведочејќи преку видео врска кон средината на јули минатата година, во истрагата што тогаш се водеше пред Вишото јавно обвинителство во Белград против неговиот татко, се согласи да одговори на сите прашања, иако беше предупреден дека како најблизок род, според законот не мора да сведочи.
Тогаш 13-годишникот призна дека масакрот го извршил со двата пиштоли на неговиот татко, кои, како што рече, лесно ги нашол во плакарот во станот и ги префрлил во својата соба два дена пред злосторството. Тој исто така потврди дека татко му го носел на стрелиште и „се гордеел со тоа како пука, со неговата техника и прецизност“.
Идејата да го изврши масакрот, рече тој, ја добил додека гледал документарец на истата тема на Јутјуб.
„Ако добро се сеќавам, во 8:02 го фотографирав пиштолот во дневната соба, го зедов ранецот, го ставив пиштолот во него и отидов на училиште. Планирав тој ден да доцнам на првиот час за децата да бидат во училницата. Не дека беше тоа дефинитицен план, но сепак сакав да дојдам пред самиот крај“, вели убиецот во изјавата до која Курир има ексклузивен пристап.
Таткото на момчето, Владимир Кечмановиќ, да потсетиме, беше обвинет за тешко кривично дело против општата безбедност бидејќи во периодот од една година пред масакрот го обучувал својот син да пука и му овозможил да гаѓа цели во форма на концентрични кругови и луѓе, да го наполни пиштолот и да го научи како да стои и дише додека пука. Обвинението е покренато и против мајката на момчето, Миљана Кецмановиќ, за неовластено поседување муниција, бидејќи на чаурата што била пронајдена во близина на вратата од кабинетот по историја, била пронајдена нејзината ДНК.
На прашањето дали е вистина дека пред злосторството направил список на англиски јазик со „примарни цели“, со имиња на деца, момчето убиец потврди дека имал и дека решил да ги убие своите врсници затоа што се чувствувал „непочитуван и одбиен“.
„Да, сакав. Сакав да продолжам со тој мој чин, па решив за првата училница во која ќе влезам, евентуално ќе ги напишам имињата, на пример, на децата за кои би бил, поточно ученици, за кои би рекол дали е во ред да ги погодам, но тој список стана подолг на можеби 22 или 23 имиња, па јас го фрлив тој список и не сакав да се водам по списокот, односно да имам некои индивидуалци. Не знам што точно мислев во тој момент, но сакав да избегнам да погодам некои луѓе со кои бев во добри односи“, изјави тој.
Рече и дека не му било важно дали пука во момчиња или девојчиња, но призна и дека кога дошол на училиште, за момент се двоумел. Сепак, тој потоа го застрела чуварот Драган Влаовиќ.
„Пред да почнам со мојот чин се двоумев, имав желба сепак да разговарам со мајка ми, да се вратам дома, но во тој момент ми пријде чуварот и ме праша дали сакам да влезам во училницата, останаа две минути до ѕвончето и реков дека ќе почекам, а потоа веќе бев под стрес, ме фати паника и го видов него како закана, можеби во смисла дека може да ме спречи да се вратам дома.
Како што рече, свесен е дека пукал во Драган и дека паднал мртов, но не видел крв. Потоа пукал кон две девојчиња кои биле дежурни, па во девојка која стоела во ходникот, а потоа продолжил кон училницата.
„Не знам зошто пукав во тие деца, не ги знаев. Пукав по случаен избор, не внимавав во кого пукам. Се сеќавам дека испукав куршум во правец на мало девојче кое само стоеше таму, која не ја познавам. Сакав да се предадам и јас се плашев дека некој може да ме повреди или убие“, вели момчето убиецот.
Во изјавата што ја видел Курир, момчето убиец било запрашано како искрено се чувствува за злосторството што го извршил.
„Па, згрешив, тоа беше погрешен потег – одговорил без многу емоции, а на прашањето како сега ја гледа својата иднина, одговори „нешто поинаку од нормалното, не размислувам за тоа“.
Момчето-убиец на рочиштето изјави и дека почнал да го планира грозоморниот масакр откако гледал документарен филм за слично злосторство во средно училиште наречено „Колумбија“ во Америка, кој го гледал на Јутјуб.
– Го најдов во пребарување, ме интересираше што се случило. После тоа почнав да планирам – објасни тој.
Призна и дека размислувал дали има психички проблем, но и покрај тоа што одговарал на прашањата рекол дека дома му доаѓале другарите и според изјавите на родителите на убиените деца кои седеле во судницата каде била воспоставена линковска врска со клиниката, дека го сакале рекол дека „се чувствувал отфрлен од студентите воопшто и дека не можел да се вклопи во општеството“.
Во вторник, на 8 октомври, момчето убиец треба да биде донесено во зградата на Специјалниот суд во Белград, каде што ќе се одржи судењето на неговите родители Владимир и Миљана Кецмановиќ, дознава Курир. Тринаесетгодишникот првпат треба да биде во иста просторија со својот татко, но и со родителите на убиените деца кои присуствуваат на секое судење. Да потсетиме, на распитот во истрагата, до него во клиниката каде е воспоставена видеоврската седела неговата мајка, која тогаш не била вклучена во истрагата.
Момчето тогаш во сведочењето рече дека не знае каква казна го чека и дека пред делото го пребарал законот на Гугл и се обидел да открие дали во Србија има доживотна казна затвор. На прашањето зошто го направил тоа, тој одговорил: „Само да знам, за себе“. На прашањето дали веќе знаел што ќе направи во моментот кога се обидувал да го најде на Интернет, тој кратко рекол: „Па, ја имав таа идеја“.
„Очекував да бидам казнет и да добијам затворска казна.
