Второ последователно финале на Светското првенство за „триколорите“ кои го бранат тронот или историјата за африканскиот фудбал во кое ништо повеќе нема да биде исто.
Полуфиналето меѓу Франција и Мароко (20.00 ч.) тешко дека можеше да го очекува и најжелниот Мароканец, но тимот на „Атлас Лајонс“ ќе има можност да ги одмери силите со светскиот првак и да се обиде да оди чекор понатаму – во натпревар за титулата.
Ниту најлудата фантазија не можеше да го замисли ова сценарио по големиот хаос кој владееше во селекцијата од Северна Африка поради отказот на селекторот Вахид Халилхоџиќ пред турнирот и неговиот конфликт со главните ѕвезди на тимот, туку играчите со новиот селектор. Валид Реграги ги победи сите шанси и ги освои сите симпатии неутрални фанови.
За повеќето играчи на оваа селекција ништо нема да биде исто по ова Светско првенство, без разлика како ќе заврши натпреварот со Франција и оној потоа во финалето или борбата за третото место.
Покрај вечната слава во татковината и приказната за херојството за следните генерации на светскиот фудбал, многумина ги покачија цените и се најдоа на радарот на големите клубови.
Додека претходно беа познати квалитетите на Ашраф Хакими (ПСЖ), кој и во Катар покажа дека е најдобриот десен бек во светот, како и на Хаким Зиех (Челзи), Нусаир Мазрауи (Баерн) и голманот Боно (Севиља), некои нови имиња искокнаа во преден план.
Софјан Амрабат, дефанзивниот играч за врска на Фиорентина, е генералот на армијата фанатици кои поставија ѕид пред својот гол и не му дозволија на ривалот да постигне гол на целиот турнир, а само еднаш ја затресоа сопствената мрежа. . Според некои информации, дури и славниот Ливерпул и уште неколку премиерлигаши го посакуваат Амрабат, но Фиорентина нема така лесно да се откаже од неговите услуги. Покрај него, во прв план скокнаа и некои анонимни за пошироката публика.
Селим Амалах најдоцна следното лето ќе го промени дресот на белгиски Стандард и најверојатно ќе тргне по патот на Премиер лигата. За играчот од средниот ред кој се истакна на овој турнир се интересираат и некои клубови од Шпанија и Франција.
Можеби уште посилен впечаток остави вториот играч за врска Азедин Онахи, кој настапува во францускиот фудбалски клуб Анже, но во Англија би можел да замине и во некој од тимовите како Вулверхемптон.
Сепак, сите нив ги чека веројатно најголемиот предизвик досега. Светскиот првак Франција и покрај проблемите пред почетокот на турнирот покажува дека дошле во Катар да го направат тоа што се случи само два пати – да ја одбранат титулата.
Пред нив тоа го правеше Италија на второто и третото Светско првенство кога се уште се развиваше фудбалот, а нешто подоцна и Бразил со Пеле кога ја одбрани титулата во 1962 година, пред точно половина век.
Французите на чело со Килијан Мбапе против себе ќе имаат ѕид каков што досега не виделе. Не се истакнаа на турнирот, но покажаа шампионски менталитет, што особено се виде на мечот против Англија кога беа надиграни, но постигнаа гол кога беше најпотребно.
За разлика од претходните ривали Мароко, тимот на Дидие Дешамп го има клучот за сите одбрани во форма на Оливие Жиру. Дискретниот херој од Русија, кој даде голем придонес во освојувањето на титулата, сега реши да преземе една од главните улоги во отсуство на повредениот Карим Бензема. Тој постигнува голови, игра за тимот и ја малтретира одбраната на ривалот.
Од втор план на овој турнир својата улога ја презеде Антоан Гризман, кој е најдобро оценет играч на Светското првенство. „Галските петли“ ќе мора да бидат крајно внимателни поради мароканските контранапади, бидејќи одбраната е убедливо најлошиот дел од тимот.
Она што му дава посебна тежина на овој судир е политичката позадина на приказната.
Мароко долго време беше под протекторат на Франција, а нивната најголема дијаспора се наоѓа токму во оваа земја. Французите стравуваат од хаос по мечот, а нивните ривали ќе бидат помотивирани од било кога.
Франција е голем фаворит, но и Белгија, Шпанија и Португалија, а Мароко речиси рутински ги исфрли.
