Присуството на меурчиња и пена на површината на морето не е (секогаш) „симптом“ на загадување.
Присуството на меурчиња и пена би (ако ги погледнеме законските одредби) укажувало на присуство на хемиски супстанци во водата – поточно сурфактанти. Станува збор за супстанции присутни во детергентите и сапуните, кои имаат способност да го намалат површинскиот напон на водата и кои создаваат пена и меурчиња, пишува Нови лист.
Но, пената што ја наоѓаме меѓу морските бранови може да има друго потекло, поприродно и нетоксично – толку многу што може да се набљудува дури и далеку од урбаниот отпад и високо антропизираните области.
Супстанциите од типот на слузница се широко распространети во морската средина бидејќи можат да се лачат од разни растенија, животни и микробна флора.
Накратко, тоа е органски материјал од растително потекло кој се акумулира во брановите на морето и предизвикува појава на пена, меурчиња и згуснување налик на лигите.
Феноменот на пена и меурчиња кои се таложат на површината на морето (и остануваат таму со часови, ако не и со денови) секогаш е предмет на анализа на составот на водата – со цел евентуално да се спречат туристите да пливаат ако се знаци на загаденост на водата.
Во реалноста, оваа упорна пена доаѓа од присуството на високи концентрации на органски материјал, кој потекнува од цветањето на микроалгите, распадната флора и фауна, бактерии, габи и протозои.
Овие супстанции кои побрзо се разградуваат во летните горештини отколку во зима (оттука и сезонската појава на нивното појавување), делуваат како природни сурфактанти и даваат стабилност на пената во морето.
Присуството на пена само по себе не претставува ризик за капење.
Сепак, овие меури можат да привлечат и задржат загадувачи и опасните материи кои се веќе присутни во морската вода – како што се јаглеводороди, синтетички сурфактанти, пестициди и хербициди, токсични алги.
