Во повеќето случаи, она што родителите, воспитувачите, наставниците не можат да го решат – не може ниту детето. Ако вашето дете влезе во конфликт и го искара или го удри врсникот, вашиот совет „Тогаш вратете го“ ќе му стави дополнителен товар на детето.
Тука се јавуваат голем број проблеми. Добро воспитаното дете ќе биде исклучително тешко да ги поднесе критиките на неговиот воспитувач/наставник и неизбежно ќе биде предупредувано и укорено после тепачка. За повеќето деца, до моментот кога ќе почнат на училиште, па дури и подоцна, непочитувањето на правилата на институцијата во која посетуваат е поголем стрес отколку што било што можат да им направат нивните врсници. Не заборавајте го тоа.
И? Дали тогаш детето мора да трпи насилство од врсници? Секако дека не, но во секој случај е штетно детето само да решава проблеми од овој тип. Тоа е должност на возрасните. Воспитувачот или наставникот честопати се немоќни самостојно позитивно да ги разрешат сите конфликти на ситуацијата, но зад секој кој работи директно со децата стои Тимот за заштита од насилство, кој е должен да реагира. Тоа е право на вашето дете и не дозволувајте некој да ви го одземе. Затоа, воспитувачот или наставникот не можат да се претстават како немоќни пред родителите и таму да ја завршат темата. Тие се должни да го информираат Тимот за случајот и да започнат со разгледување на повисоко ниво. Доколку родителите на детето кое врши насилство не одговараат на повици од училиште/градинка и слично, тоа се смета за запоставување на детето и во процесот е вклучен Центарот за социјална работа. Прашањето за вас во таква ситуација е: дали е тоа насилство? Обидете се да процените.
Можеби вашето дете може да се заштити со усвојување поинаков став, а за тоа му треба помош, професионална или ваша. Можеби тоа ќе значи дека ќе научи дека не е важно што некој ќе каже за него и дека треба да верува во себе и во своите избори и да не обрнува внимание на коментарите однадвор. Можеби му треба прегратка и разговор, некое релаксирачко хоби, поддршка со социјализација… Сè ќе му помогне повеќе од краток совет: „Бидете исти како него и вратете му“. Повеќето деца можат и самите да се сетат на тоа, но мислат дека е премногу ризично.
Масло на огнот долеваат родителите кои дополнително го понижуваат своето дете со коментари за неговите наводни слабости и неспособност да се снајде и да се одбрани. Би било интересно да им се понуди на таквите родители да се натпреваруваат со некој посилен и поагресивен од нив. Насилството е територија на насилниците и нереално е да се очекува превласт на дете кое не чувствува лутина, агресија или желба за конфронтација. А среќните деца тоа не го чувствуваат. Тоа е исто како да ставите дете кое не знае да плива во базен и да го советувате да победи искусен пливач. Па, ти не му помагаш. Во секој случај, барем до крајот на пониските одделенија во основното образование, возрасните би морале да решаваат сериозни проблеми. Дури и ако системот целосно „пропадне“, преземете го тоа на себе. Контактирајте со родителите на другото дете. Не го оставајте детето само.
Кај постарите одделенија темата е се посериозна. Совет за родителите е да разговараат за што повеќе ситуации со своите деца за детето да научи што подобро да ја проценува ситуацијата, пишува Green Classroom.
