Пред околу 4.500 години бил основан градот Мохенџо-Даро, кој се наоѓал во областа на денешен Пакистан. Во својот врв, градот имал до 40.000 жители. Потоа одеднаш исчезна во урнатините.
Мохенџо-даро е еден од најголемите градови на цивилизацијата на Харапан или долината Инд. Рахал Дас Банерџи, индиски археолог, го открил во 1922 година. Во текот на 1930-тите, на локацијата беа извршени големи ископувања под водство на Сер Џон Маршал, Д.К. Дикшит и Ернест Мекеј.
Се уште се вршат ископувања. Сепак, желбата на многу археолози е овој локалитет што е можно повеќе да се заштити од надворешни фактори или да се закопа, бидејќи многу брзо ќе исчезне.
Овој град, без сомнение, им парирал на големите сили на древниот Египет, Месопотамија и Крит. Животот во овој град траеше многу долго, се развиваше и растеше, додека наеднаш не исчезна.
Други градови од цивилизацијата на долината Инд пропаднаа во исто време.
Инаку, Мохенџо-даро на српски значи „Тумпа мртви луѓе“. Според УНЕСКО, локацијата зафаќа 250 хектари. Но, само една третина е археолошки ископана.
Античкиот град Мохенџо-Даро
Градот е основан околу 2.500 година пред нашата ера и неговата изградба била добро испланирана, како што е наведено во урбанистичкиот план на градот. Поголемиот дел од градот бил изграден од печени тули, кои биле стандардизиран градежен материјал.
На својот врв, метрополата имала прави патишта кои се вкрстувале под прав агол, создавајќи градски блокови наредени со градски центри, јавни бањи, културни центри, свети згради за свештениците, разработен систем за одводнување и голема житница.
Куќите беа опремени со бањи од тули, а многу од нив имаа тоалети. Отпадните води од нив се носеа во добро изградени канализации кои течеа по центарот на улиците, покриени со тули или камени плочи. Цистерни и бунари фино изградени од печени тули го одржуваа јавното снабдување со вода за пиење.
Покрај сè што може да содржи еден древен град на една цивилизација, би се очекувало да се најде град на мртвите, т.е. гробишта. Но, гробиштата не беа откриени. Наместо тоа, скелетните останки на 40 луѓе беа пронајдени расфрлани низ античкиот град.
Пронајдени скелети расфрлани низ целиот град
Околу 1800-1700 п.н.е., Мохенџо-Даро бил напуштен. Претходно се сметаше дека градот е уништен од напад на надворешни непријатели, како што се Индоевропејците. Сепак, нема знаци на пожар, ниту на некоја катастрофална катастрофа.
Пронајдени се 40 скелети во слоеви урнатини, пепел и остатоци. Некои лежеа по улиците во стуткани позиции како жртви на катастрофален настан.
Во просторија со јавен бунар, во еден дел од градот, пронајдени се скелети на две лица кои се чинеше дека очајно ја искористиле последната преостаната енергија за да се качат по скалите и да излезат на улица.
Во близина лежеле превртените останки на други двајца. На друго место во областа, пронајдени се „чудно искривените“ и нецелосни останки на девет лица, најверојатно фрлени во јама. Во уличка меѓу две куќи во друга област, уште шест скелети беа покриени со нечистотија.
Оваа сцена на локацијата често била поврзана со непријателски напад.
Меѓутоа, физичката антрополошка студија на Кенет Кенеди докажала дека тие не биле убиени. Напротив, тие починале од нешто друго што не оставило траги на скелетните остатоци.
Бидејќи е одамна спроведена, не е на место да се преправа антрополошката анализа на скелетот со физичко-хемиски анализи.
Жртви на поплави и заразни болести
Една од поновите теории е дека античкиот град претрпел големи поплави и дека луѓето умирале од болести кои се пренесуваат преку вода, како што е колера.
Неодамнешното истражување откри значајни докази за поплави во Мохенџо-Даро во форма на многу слоеви тињава глина. Реката Инд била склона да го промени својот тек и постепено се движела кон исток низ вековите, што повремено доведувало до поплави во границите на градот.
Навистина, масивните платформи од тули на кои бил изграден градот и утврдувањата околу неговите делови изгледале дизајнирани да обезбедат заштита од такви поплави. Условите би биле идеални за ширење на болести кои се пренесуваат преку вода, особено колера, иако не може да се докаже дека се појавиле епидемии на колера.
Можеби се работи за некоја друга заразна болест, за која се неопходни дополнителни испитувања на скелетот, пишува свеоархеологија, пренесува нова.рс.
