Новак Ѓоковиќ во средата одржа прес-конференција…Новак Ѓоковиќ пред патувањето во Дубаи, каде ќе игра на турнирот од серијата 500, се дружеше со новинарите во Белград.
„Не очекував толку многу медиуми, благодарам. Ова е еден вид традиција, да се збогуваме на тенискиот терен“, рече на почетокот Ѓоковиќ.
Секако, се започна со коментар за новиот рекорд – 377 недели на чело на АТП листата:
„Ви благодарам за честитките, исклучително сум горда што поставив уште еден рекорд, овојпат рекорд на Штефи Граф. Сè во животот му подредив на овој спорт, имам среќа што имам одличен тим од луѓе околу мене и безрезервна поддршка од моето семејство на ова патување. Се трудам секогаш да се потсетувам од каде сум започнал и што сето тоа подразбирало да стигнам до тука. Во оваа фаза од мојата кариера, чувствувам дека треба да вложам уште повеќе напор на секој начин за да бидам во чекор со младите предизвикувачи. Промената на генерациите е природна, благодарение на Зверев и Беретини за убавите зборови, убаво е да се слушнат комплиментите на ривалите. Отсекогаш сум се трудел да бидам фер со колегите и да разговарам. Оние кои играат тенис на тоа ниво разбираат што е потребно“.
Новак го чека настапот на турнирот во Дубаи, санирана е повредата што го мачеше во Австралија:
„Повредата е санирана, се приближувам до 100 процентен интензитет. Сè уште не сум на тоа ниво, но тоа е охрабрувачки. Како тим донесовме одлука да одиме во Дубаи. Амбициите се секогаш највисоки“.
За настапот на Мастерсот во САД, Ѓоковиќ се уште нема одговор:
„За САД зависи од ситуацијата, чекам одговор и не е во мои раце. Ќе видиме како ќе се одвиваат работите во следните две недели“.
Додадени се уште некои работи од Мелбурн…
„Приказните се секогаш присутни, не само во мојот случај, туку и кај секој играч кој има врвни резултати. Критичарите се секогаш таму, оние кои ќе шпекулираат дали нешто е вистина или не, но јас навистина немам енергија, време или желба да се занимавам со секоја приказна што ќе излезе за мене. Знам што е правилно, а што е вистина. Австралија е местото каде што ги постигнав најдобрите резултати во мојата кариера. Иако имав краток престој минатата година и заминав како што направив, сакав да се вратам. Ако имаше предизвик во однос на притисокот надвор од теренот – да. Ова особено го чувствував во првите денови кога дојдов додека не се навикнав. За време на турнирот имаше и ситуации кои не беа пријатни и со кои морав да се носам, но тоа е составен дел од мојот животен пат. Таа победа беше послатка и јас сум поисполнет со оглед на тоа низ што поминував“.
Се ближи јубилејниот 60-ти натпревар меѓу Новак Ѓоковиќ и Рафаел Надал, а Новак имаше интересен одговор на таа изјава.
„60. натпревар? Финале на Ролан Гарос! Мислам дека и тој и јас би се согласиле дека треба да биде таму. Тој е дефинитивно мојот најголем ривал. Не само поради бројот на натпревари, генерациски сме блиски, заедно пораснавме преку јуниорите, иако многу порано почна да има одлични професионални резултати. Федерер и тој најмногу ме обликуваа како играч, тие секогаш беа во мојот фокус и енигмата како да ги решам во периодот од 2008 до 2011 година. Не можев да ја пробијам последната пречка, тие две. Додека сме активни, не си дозволуваме и немаме време да се занимаваме со големината и значењето на нашето ривалство. Кога ќе завршиме… Би сакал да зборуваме за тоа приватно. Ќе видиме каде ќе биде следниот меч, тој е на врвот кога е здрав“, вели Новак, кој води со 30:29 во директните натпревари против Шпанецот.
Нема толкав број на титули со кои би бил задоволен, низ смеа вели Ѓоковиќ:
„Нема таква бројка, ха-ха. Немам бројка до која година ќе играм професионален тенис. Автоматски, по 30-тата година, луѓето во спортот ги поставуваат овие прашања, особено во тенисот. Гладот е сеуште присутен, повеќе би го окарактеризирал како страст за спорт и голема желба за натпреварување. Сакам да играм тенис со син ми, рекреативно, немам аверзија кон спортот бидејќи тоа зазема толку голем дел од мојот живот. Од професионална гледна точка имам желба да направам повеќе историски резултати. Некои луѓе велат дека е арогантно кога отворено зборувам за тоа, но јас не мислам така, мислам дека е нормално. Се трудам што повеќе да бидам насочен кон следниот предизвик, бидејќи луѓето постојано или ме враќаат во минатото или ме испраќаат во иднината. Секако дека има долгорочен план, распоред за шест месеци за да се подготвам што подобро, но најголемиот дел од енергијата ја насочувам кон следниот предизвик. Мислам дека тоа многу придонесе да бидам таму каде што сум, и на тренинзите му приоѓам како натпревар, можам да бидам намќор и да барам многу од мојот тим, па затоа им е потешко. Ова е заедничко за некои други големи спортисти, Коби Брајант, на пример. Тоа е блага опсесија со сите детали што го сочинуваат спортот. Ќе продолжам вака, ќе видиме до каде ќе стигнам“.
