Поради недостапноста на соодветна терапија или лекови, заболените жени умираат. Велат дека се оставени сами на себе, а вратите на Сојузното Министерство за здравство и Институтот се затворени за нив.
Самото откривање дека жената има рак на дојка е доволно стресно и драматично. Но, во Босна и Херцеговина, жените со оваа болест се принудени во исто време да водат друга битка: со бирократијата. Двата лека што им се потребни чинат 6.500 марки. Јадранка Прљиќ ја започна својата борба пред 21 година.
„Мораме сами да се бориме, понекогаш си го обезбедуваме тој лек, но никој нема доволно пари, лековите се многу скапи. Нормално сме многу сиромашна земја, многу се бориме со опстанокот, така што во нашите раце умираат и нашите членови и оние кои се болни но и оние кои не се наши членови“, рече Јадранка.
И тоа не се случува ретко. Причината е брзата прогресија на болеста, која секако би се забавила доколку постојано се достапни лекови. Поради недостиг на цитостатички лекови, на листи на чекање се 209 жени заболени од рак на дојка. И болеста не чека.
„Секојдневно се зголемува бројот на болни жени кои се наоѓаат во ваква ситуација. Лек има, но не можете да дојдете до него токму поради луѓето што ги избравме да работат за наша корист, тие не прават ништо“, вели Шемса Шендеровиќ.
Заболуваат од рак на коските и тој се шири, една колешка има рак на мозокот на коските и се борат, а основниот лек што и треба го нема“, додава Јадранка.
Додека некои жени за жал не го добиваат овој лек, вообичаеното чекање трае до една година. Во меѓувреме нема охрабрувачка порака од ресорното министерство.
„Што се однесува до цитостатиците, тоа се скапи лекови кои додаваат дополнителен товар на оваа листа на лекови, затоа има време на чекање и се, еве велам дека ќе оставиме на Заводот за здравствено осигурување и на комисијата. што е исто така дел од моите должности“, вели Недиљко Римац, министер за здравство ФБиХ.
Од друга страна, Центрите за граѓански иницијативи во своето истражување известија дека од формирањето на Фондот за солидарност, Владата на Федерацијата никогаш не ги исполнила своите обврски. Нејзиното учество изнесува околу 20% од средствата потребни за лекови. Дополнително, сите надлежни институции ги затворија вратите за болните жени, велат оттаму.
„Не само што не дојдоа на таа тркалезна маса, туку не се ни одговорија на нашата покана. Ќе се обидеме повторно да ги контактираме, да оствариме средба и да поразговараме со нив, па ќе видиме дали ќе вроди со плод“, изјави Енида Глушац, претседател на Здружението на заболени и лекувани од рак на дојка „Ренесанса“.
Сите досегашни иницијативи не дадоа добри резултати, но жените со оваа маѓепсана болест се соочуваат исклучиво со својата борба и храброст. Сите ги боли тоа што многу жени не добија можност да се лекуваат бидејќи недостига соодветна поддршка од надлежните.
