Амбициозната цел за ограничување на глобалното затоплување на +1,5 степени Целзиусови се чини помалку веројатна, предупредува нова научна студија.
Истражувачите од Универзитетот во Вашингтон пресметале колку затоплување е веќе загарантирано врз основа на минатите емисии на јаглерод диоксид, метан, азотен оксид и аеросоли како сулфур и саѓи. Резултатите од студијата сугерираат дека до 2029 година, Земјата има две третини шанси барем привремено да го надмине затоплувањето од +1,5 степени Целзиусови, дури и ако сите емисии престанат таа година, пренесува Zimo.
Во меѓувреме, до 2057 година има две третини шанси Земјата барем привремено да го надмине глобалното затоплување од +2 Целзиусови степени, се вели во студијата.
Истражувачкиот тим, предводен од Мишел Дворжак, користел климатски модел во новата студија за да проучи што би се случило со температурата на Земјата доколку сите емисии нагло прекинат секоја година од 2021 до 2080 година, со осум различни патишта на штетни емисии.
Апсолутно „најдоброто сценарио“
За нас е важно да погледнеме колку идното глобално затоплување може да се избегне со нашите постапки и политики и колку затоплувањето е неизбежно поради минатите емисии. Мислам дека претходно не беше јасно разјаснето колку ќе се случи идно затоплување само врз основа на она што веќе го емитувавме, посочува Дворжак.
Моделот што го користеле Дворжак и нејзиниот тим покажува дека има 42 отсто шанси светот веќе да се заложи за затоплување за најмалку +1,5 степени Целзиусови во однос на прединдустриските температури, дури и ако емисиите веднаш престанат.
Сепак, таа веројатност се зголемува на 66 отсто доколку емисиите не се намалат до 2029 година. Иако е практично невозможно да се запрат сите емисии генерирани од луѓе, истражувачите велат дека тоа е апсолутно „најдоброто сценарио“.
Емисиите на јаглерод не се единствениот фактор
Претходните студии се фокусираа исклучиво на емисиите на јаглерод, но Дворжак и нејзиниот тим открија многу различни резултати кога ги разгледуваа другите стакленички гасови, вклучувајќи метан, азотен оксид, сулфур и саѓи.
Различни гасови можат да ја загреат или ладат планетата, при што некои се пократки, а други остануваат во атмосферата многу подолго.
На пример, загадувањето со честички ја рефлектира сончевата светлина и има благ ефект на ладење, иако овие честички се депонираат од атмосферата многу побрзо од гасовите што ја задржуваат топлината. Ова значи дека запирањето на сите човечки емисии во исто време би предизвикало привремено зголемување од околу 0,2 степени Целзиусови, за околу 10 до 20 години, се вели во студијата.
Овој труд го разгледува неизбежното привремено затоплување и ова е важно ако ги земете предвид компонентите на климатскиот систем кои брзо реагираат на глобалните температурни промени, вклучувајќи го и арктичкиот морски мраз, екстремни настани како топлотни бранови или поплави и многу екосистеми. Нашата студија покажа дека во сите случаи на минати емисии, ние сме посветени на достигнување на врвни температури околу пет до 10 години пред да ги доживееме, вели Кајл Армор, коавтор на студијата.
Врз основа на наодите, истражувачите велат дека преостанатиот „јаглероден буџет“ е значително помал од претходните проценки. „Нашите наоди го прават уште поитно тоа што треба брзо да ги намалиме емисиите“, рече Дворжак.
Научниците велат дека стратегиите за спречување на катастрофалните климатски промени, исто така, треба да се фокусираат на намалување на другите „во голема мера занемарени“ загадувачи, вклучувајќи метан, озонски смог на ниво на земја и азотен оксид.
„Борбата против јаглерод диоксид и краткорочните загадувачи во исто време нуди најдобра и единствена надеж за човештвото да стигне до 2050 година без да предизвика неповратни и потенцијално катастрофални климатски промени“, се заклучува во студијата.
