Изјавата на Нобеловецот Пол Кругман, кога стигнал до Охрид по „модерен автопат“ дека патиштата во Македонија ни се лоши и дека мора да ги поправиме, за да ја подобриме инфраструктурата и така да се случи префрлање на производството во поблиските дестинации, ја возбуди нацијата.
Ем Нобеловец, ем мудрец!?? Да добиeш Нобелова награда, а да не знaеш во каква вукојебина си допрел, треба да се преиспита !!! Кругман од домаќините бил културно предупреден дека неговото патување до Охрид може да биде малку непријатно, со оглед дека патот е во изградба. Но Пол Кругман, имал и голема среќа,зошто протоколот не предвидел негова посета на манастирскиот комплекс Свети Наум, не предвидел ниту разгледување на убавините на Преспанското Езеро, едноставно Пол Кругман имал среќа да го посети само Охрид.
Какви ќе беа изјавите на Пол Кругман, доколку ги псоетеше и овие истроски важни места во Македонија? Тогаш Пол Кругман, ќе имаше перцепција дека дошол некаде во посета на некоја племенска заедница во Амазонија, а не во лулката на сесловенската култура и писменост!!!
Историскиот автопат по кој патувал Пол Кругман, претставува само дел од нишката на крајно застарена и девастирана патна инфраструктура во Македонија. Патниот правец Охрид-Граничен премин Свети Наум, како што се изградил во 1949 година, истиот е до ден денешен, но со гоелми ударни дупки, пошумен од страни, денивелиран асфалт и слично, патот на хоророт..!!!Патниот правец Охрид-Ресен изграден е во далечната 1950 година и, до денес воопшто не е интервенирано на оваа делница, дупка до дупка. Патниот правец Ресен-Стење, како се направил во далечната 1949 година од страна на политичките затвореници, истиот е и ден денес, секако со огромни кратери од дупки по коловозот. И,така цела Западна Македонија, постана патот на смртта!!
