Луѓето со биполарно растројство имаат четири до шест пати поголеми шанси да умрат предвреме од оние без оваа состојба, според студијата која споредувала податоци за илјадници луѓе со и без ова нарушување.
Истражувачкиот тим ги анализирал податоците од големата, долгорочна студија, наречена Prechter Longitudinal Study of Bipolar Disorder, како и податоци од анонимни записи на пациенти собрани на здравствената клиника на Универзитетот во Мичиген.
Податокот на Prechter вклучуваше набљудувачки податоци од 1.128 учесници, 847 со биполарно и 281 без ова нарушување.
Податоците од клиниките опфатија 18.561 пациент, 10.735 со биполарно и 7.826 без ова нарушување.
Во еден од двата сета податоци анализирани од истражувачите од Универзитетот во Мичиген, дијагнозата на биполарно растројство значеше дека некој има шест пати поголема веројатност да умре во период од 10 години отколку некој без нарушување.
За споредба, во истата група, ризикот од смрт кај една личност бил 2,3 пати поголем ако лицето имало повеќе од 60 години. И ризикот од смрт кај луѓето со историја на пушење бил 2,5 пати поголем од оние кои никогаш не пушеле.
Психијатарот од Универзитетот во Мичиген, д-р Мелвин Мекинис, кој ја води програмата Прехтер и коавтор на трудот, вели дека бил изненаден од тоа колку е висок ризикот од прерана смрт кај луѓето со биполарно растројство.
„Во двата примерока откривме дека биполарното растројство е далеку поголем ризик за прерана смрт отколку пушењето. „Со текот на годините, имаше секакви програми за спречување на пушењето и подигање на свеста за кардиоваскуларните болести, но никогаш кампања од оваа големина за менталното здравје“, рече д-р Мекинис.
Биполарното растројство спаѓа во категоријата дијагнози на нарушувања на расположението наведени во DSM-5, кој се користи за опишување на кластер на симптоми кои можат сериозно да влијаат на квалитетот на животот на една личност.
Луѓето со биполарно растројство доживуваат различни „високи“ (манични или хипоманични) и „ниски“ (депресивни) периоди кои траат со денови или недели, иако овие епизоди обично се случуваат помеѓу периоди на нормално расположение.
И маничните и депресивните епизоди носат ризици за луѓето кои ги доживуваат, што може да влијае на нивниот животен век.
Во манична фаза, чувството на еуфорија, импулсивност, расеаност и анксиозност може да ги наведат луѓето да донесат ризични, а понекогаш и опасни одлуки.
Во депресивната фаза може да се занемарат здравјето и хигиената и постои поголем ризик од самоповредување и самоубиство.
Додека самоубиствата може да се припишат на ментална болест, студијата го нагласува индиректното влијание што биполарното растројство може да го има врз скратувањето на животниот век на една личност за осум до 10 години.
Во 2021 година, извештајот на ЦДЦ за водечките причини за смрт не вклучува никакви психијатриски болести, што авторите посочуваат е затоа што пријавената причина е секогаш најнепосредна состојба, како што се срцеви заболувања, мозочен удар или заболување на црниот дроб. Нивните наоди може да помогнат да се реши овој јаз во разбирањето како психијатриска болест како биполарно растројство може да одземе години од животот на лице кое страда од биполарно растројство.
На пример, несреќите (ненамерни повреди) се водечка причина за смрт, од кои луѓето се изложени на поголем ризик за време на манични епизоди.
„Биполарното растројство никогаш нема да биде наведено во потврдата за смрт како главна причина за смрт, но може да биде директен или секундарен придонесувач за смртта“, вели биомедицинскиот истражувач и главен автор Анастасија Јокум.
На пример, во групата Prechter, луѓето со биполарно растројство имале значително поголема веројатност од оние без дијагноза да имаат други истовремени здравствени состојби, вклучувајќи астма, дијабетес, проблеми со тироидната жлезда, висок крвен притисок, мигрена и фибромијалгија, известува Science Alert.
„Треба да знаеме повеќе за тоа зошто луѓето со биполарно растројство имаат повеќе болести и здравствени однесувања кои ги загрозуваат нивните животи и животниот век и правиме повеќе како општество за да им помогнеме да живеат поздрав живот и да имаат постојан пристап до нега“, вели д-р Мекинис.
Оваа студија е објавена во Psychiatry Research.
