Некои вообичаени лекови како што се антидепресиви, апчиња за спиење и лекови против болки може да ја нарушат способноста за возење кај постарите возрасни лица, открива нова студија.
Многу различни групи на лекови се поврзани со ризикот од нарушено возење. Секој кој некогаш го прочитал предупредувањето на амбалажата „не ракувај со тешки машини“ може да се увери во тоа.
Ново истражување следело постари луѓе 10 години и ги тестирало нивните возачки способности со годишни тестови, пишува Medical Xpress.
Истражувањето покажа дека оние кои користат одредени класи на лекови биле изложени на поголем ризик да паднат на тестот во одреден момент. Кога постарите луѓе земале или антидепресиви, апчиња за спиење или НСАИЛ, тие имале речиси три пати поголема веројатност да бидат оценети како неуспешни или „гранични“ од оние кои не земале.
Тие делуваат на нервниот систем
„Резултатите не докажуваат дека лековите се виновни“, вели водачот на студијата д-р Дејвид Кар, специјалист по геријатриска медицина на Медицинскиот факултет на Универзитетот Вашингтон во Сент Луис. Луис.
„Тешко е да се повлече директна линија помеѓу одредена дрога и нарушените возачки способности. Дали е тој лек или здравствената состојба што ја лекува или некој друг лек што го зема постарата личност?“, се запраша.
Сепак, во оваа студија, Кар и неговите колеги беа во можност да земат предвид многу фактори, вклучувајќи го здравјето на учесниците, меморијата и вештините за размислување, проблемите со видот и дали тие живееле во побогати или понеповолни околности, а одредени групи на лекови сè уште се поврзани со полоши перформанси во возењето.
Дополнително, рече Кар, познато е дека многу од овие лекови влијаат на централниот нервен систем – со потенцијални несакани ефекти, како што се поспаност и вртоглавица, кои можат да влијаат на возењето. „Заклучокот е дека треба да обрнеме внимание на ова и да ги советуваме нашите пациенти“, рече Кар.
За жал, додаде тој, за време на временски ограничени посети на лекар, дискусиите за несаканите ефекти од лековите може да паднат на страна. Значи, тоа е местото каде што пациентите треба да бидат проактивни, рече Кар. Поставувајте прашања за можните несакани ефекти кога ќе добиете нов рецепт и ако се прашувате дали вашата тромост или други симптоми може да бидат резултат на лекот, разговарајте со вашиот лекар.
„Не би сакале некој сам да престане да ги зема лековите. Разговарајте со вашиот лекар за какви било промени“, нагласи Кар.
Овие лекови не се поврзани со способноста за возење
Истото го повтори и Џејк Нелсон, директор за истражување за безбедност во сообраќајот во непрофитната организација ААА. Добрата вест, рече Нелсон, е дека вашиот лекар можеби ќе може да направи некои промени – како префрлување на друг лек или прилагодување на дозата или времето од денот кога земате одреден лек.
Тој ја истакна и улогата на фармацевтската индустрија во решавањето на овој проблем. Постојат подобри начини, рече Нелсон, да се предупредат корисниците на дрога за ризикот од нарушено возење – што обично е закопано во „ситни букви“.
Студијата, објавена на 29 септември во JAMA Network Open, опфатила 198 возрасни лица кои имале просечна возраст од 73 години на почетокот. Ниту еден немал знаци на когнитивно оштетување (проблеми со меморија, расудување или други мисловни вештини). Учесниците во студијата имаа годишни контроли, кои вклучуваа тест на пат со професионален инструктор за возење, до 10 години. Во тој период, 35 отсто добиле лоша или гранична оценка за патен тест во одреден момент.
Постарите луѓе кои земале антидепресиви, апчиња за спиење или нестероидни антиинфламаторни лекови биле изложени на зголемен ризик. Шансите беа најголеми за оние кои земаа антидепресиви или лекови за спиење, со вкупно 16 до 17 проценти полоши резултати. Ова се споредува со стапките од 6 до 7 проценти од нивните врсници кои не ги користат овие лекови.
Имаше неколку изненадувања, рече Кар. Истражувачите не открија врска помеѓу антихистаминиците или антихолинергичните лекови и способноста за возење на постарите возрасни лица.
Антихистаминиците се познати по тоа што ги прават корисниците поспани. Антихолинергичните лекови се користат за лекување на низа состојби, од хиперактивен мочен меур до хронична опструктивна белодробна болест (ХОББ) до симптоми на Паркинсонова болест. Тие можат да предизвикаат несакани ефекти како што се седација и заматен вид.
Но, рече Кар, можно е постарите возачи во оваа студија да користеле понови антихистаминици кои не предизвикуваат поспаност или дека премалку луѓе земале антихолинергици за да откријат значителен ефект.
