Долготрајното тапкање по рамо на Вучиќ придонесе сè помалку Срби да веруваат во Европската унија, пишува берлинскиот „Тагесцајтунг“ по изборите во Србија. „Србија е црна дупка на парламентарната демократија и Мека за ендемска корупција. Таквата ситуација трае со децении. Не е ни чудо што мнозинството Срби веќе не веруваат во промени“, пишува берлинскиот весник „Тагесцајтунг“ за исходот од изборите во Србија.
Во овој коментар, дописникот на весникот од Белград, Андреј Ивањи, пишува за изборната измама на власта, но и за тоа како Александар Вучиќ со години добивал поддршка од Западот, пренесува Дојче веле.
„Вучиќ, политичкото штитеник на поранешната канцеларка Ангела Меркел, е на власт речиси дванаесет години. Меркел, наивно и покрај предупредувањата, веруваше во неговата добра волја целосно да ја прилагоди Србија на европските стандарди. И не беше единствената“, пишува весникот.
Весникот ги разгледува и активностите на Фондацијата „Конрад Аденауер“, која е блиска до демохристијаните на Германија (ЦДУ), наведувајќи дека оваа фондација „дала многу пари од германските даночни обврзници за да создаде салонски политичари од поранешни националисти, воинот и обожаватели на Ратко Младиќ“.
„Тагесцајтунг“ нè потсетува на неодамнешниот напис во „Франкфуртер алгемајн цајтунг“ во кој регионалната политика на Вучиќ се споредува со источната политика на Вили Брант. Поради ваквата споредба, според оценката, „покојниот државјанин на Србија сигурно морал да се плесна по чело“.
„Ниту Германија, ниту ЕУ не можат да ја водат борбата за цивилизирана земја наместо српската граѓанска опозиција“, продолжува авторот. „Но, тоа долгогодишно тапкање по рамо на Вучиќ пред камерите придонесе сè помалку Срби да веруваат во ЕУ.
Вечното охрабрување од Брисел никако не е на место
Весникот на крајот ги разгледува обвинувањата за изборна измама, купување гласови, увоз на гласачи… Се наведува дека и изборните комисии и судството се цврсто во рацете на властите и дека само ќе мавтаат со сево ова.
„Досега Вучиќ се извлекуваше со се што правеше, зошто да не и со ова? Кога некој постојано поминува без последици, со текот на времето почнува да верува дека може уште повеќе да си дозволи. Тоа е човечко и важи и за автократите. А само тенка линија ги дели автократијата и диктатурата“.
„Вечното охрабрување од Брисел, кое постојано ја нагласува „европската перспектива“ на Србија, никако не е на место“, заклучува берлинскиот весник.
