Новиот успех на американските научници во добивањето нето енергетска добивка преку реакцијата на фузија ги зголемува надежите за пристигнување на технологија која би можела да произведе речиси неограничена, евтина, безбедна и чиста енергија.
Сепак, патот до ова може да биде долг со децении, ако тоа е воопшто возможно, бидејќи не е потребно само да се обезбеди поголема ефикасност на процесот, туку и да се решат инженерските предизвици за комерцијална употреба, јавува Радио Слободна Европа (РСЕ). пишување на светските медиуми.
Американската национална лабораторија Лоренс Ливермор објави во неделата, 6 август, дека нејзините научници постигнале нето енергетска добивка во реакцијата на фузија по втор пат од декември минатата година, објави Ројтерс.
Научниците од лабораторијата во Калифорнија го повторија успехот на експериментот за палење со фузија во Националната постројка за палење на 30 јули, што доведе до поголема добивка на енергија отколку во декември, рече портпаролот на Лоренс Ливермор, додавајќи дека резултатите од експериментот сè уште се анализираат. .
Декемврискиот експеримент даде 3,15 мегаџули излезна енергија откако ласерот испорача 2,05 мегаџули до својата цел, според американското Министерство за енергетика. Со други зборови, според Ројтерс, во експериментот била произведена повеќе енергија од фузијата отколку ласерската енергија користена за нејзино стартување.
Резултатот од лабораторијата Лоренс Ливермор, значително подобрување во однос на минатогодишниот експеримент, доколку се потврди, ќе ги зголеми надежите дека нуклеарната фузија еден ден може да обезбеди речиси неограничен извор на чиста енергија, пишува Тајмс.
Спојувањето се постигнува со загревање на два изотопи на водород – обично деутериум и тритиум – до такви екстремни температури што атомските јадра се спојуваат, ослободувајќи хелиум и огромни количини на енергија во форма на неутрони, со што се рефлектираат реакциите што се случуваат внатре во Сонцето, објави RSE.
Во еден експеримент во Лоренс Ливермор, моќни ласери беа насочени во капсула за гориво широка околу пет милиметри. Ова создаде температури неколку пати повисоки отколку во центарот на Сонцето во точка со дијаметар од човечко влакно, додека притисокот беше двојно поголем отколку во неговата внатрешност.
За разлика од фисијата, која се користи во нуклеарните централи, при фузија атомите не се делат, туку се спојуваат, па речиси и да нема радиоактивен отпад.
Повторното постигнување нето енергетска добивка во реакцијата на фузија ќе го подигне оптимизмот за остварување на сонот за неограничена енергија без употреба на фосилни горива, посочува Фајненшл тајмс.
Физичарите се обидуваат од 1950-тите да ја искористат реакцијата на фузија што го напојува Сонцето, но до декември ниту една група не успеала да произведе повеќе енергија од реакцијата отколку што се користела за неа.
Иако многу научници веруваат дека електраните со фузија се уште се со децении далеку, потенцијалот на технологијата е тешко да се игнорира, истакнува британскиот весник, бидејќи реакциите на фузија не испуштаат јаглерод и не произведуваат долготраен радиоактивен отпад, а мала чаша водород горивото теоретски би можело да напојува куќа стотици години.
Во потрагата по успешна и исплатлива фузија, научниците најчесто користеле пристап познат како магнетно затворање во кое огромни магнети се користат за да го држат горивото на место додека се загрева на температури повисоки од оние на Сонцето.
NIF користи поинаков процес, наречен инерцијално или ласерско затворање, во кое најголемиот ласер во светот се истрелува во мала капсула за гориво што предизвикува нејзино експлозија.
Во декемврискиот експеримент, околу 3,15 мегаџули, или околу 150 проценти од енергијата од ласерот, беа произведени во реакцијата на фузија. Првичните податоци од јулскиот експеримент покажаа излезна енергија од повеќе од 3,5 мегаџули, изјавија две лица запознаени со прелиминарните резултати. Добиената енергија е приближно доволна за напојување на железото еден час.
Но, овде добиената енергија се споредува само со енергијата во ласерите, а не со вкупната количина на енергија повлечена од мрежата за напојување на системот, која е многу поголема, се посочува во трудот. Научниците проценуваат дека комерцијалната фузија ќе бара реакции кои генерираат помеѓу 30 и 100 пати повеќе енергија отколку кај ласерите.
Сепак, подобриот резултат во вториот експеримент „само осум месеци“ по првичниот пробив, вели лице запознаено со резултатите, е уште еден знак дека темпото на напредок се зголемува.
Вториот успех на истражувачите во федералната национална лабораторија Лоренс Ливермор претставува уште еден клучен чекор – иако патот може да трае со децении – во потрагата по неограничен извор на евтина и чиста енергија, пишува Вашингтон пост.
За разлика од фисијата, фузијата не само што нема радиоактивни нуспроизводи или ризик од топење на реакторот, туку користи тешки атоми на водород за гориво, што може да се најде во нешто што Земјата го има во изобилство – морската вода, така што нема потреба да се бара редок ураниум.
Иако со добивање повеќе енергија од реакцијата отколку што беше вложено во неа, како што пишува весникот, светиот грал во проучувањето на фузијата е фатен, употребата на енергијата произведена со фузија е сè уште далеку.
Истражувачите од Лоренс Ливермор можат да тие ја активираат реакцијата на фузија само еднаш дневно бидејќи ласерите треба да се оладат и да го заменат горивото.
Сепак, комерцијално остварливата постројка за фузија ќе мора да го прави тоа неколку пати во секунда, изјави за Вашингтон пост Денис Вајт, директор на Центарот за наука и фузија на плазма при МИТ.
„Откако ќе имате научна одржливост“, рече тој, „мора да сфатите како да го направите инженерски остварлив“.
