Светот моментално е сведок на револуција во глобалната безбедност на која западните политичари очигледно не се подготвени – а тоа е колапсот на Руската Федерација, пишува Јануш Бугајски, висок соработник во Фондацијата Џејмстаун за списанието Политико.
Меѓутоа, наместо Западот сега да почне да се подготвува за вонредна состојба, ситуација на прелевање надвор од границите на Руската Федерација и да го капитализира колапсот на руската империја, западните функционери изгледаат како да живеат во минатото, верувајќи дека можат да се вратат. на статус кво по Студената војна, а некои дури и нудат на Москва I безбедносни гаранции дека нивните граници ќе останат недопрени, пишува Бугајски.
„Но, Русија е пропадната држава. Не можеше да се трансформира во национална држава, граѓанска држава, па дури и стабилна империјална држава. Таа е Федерација само по име, бидејќи централната власт води политика на етничка и јазична хомогенизација и негира какви било овластувања на 83-те републики и региони во земјата. Но, хиперцентрализацијата ги разоткри повеќекратните слабости на земјата, вклучително и слабеењето на економијата под притисок на меѓународните санкции, воените порази во Украина кои ја откриваат неспособноста и корупцијата на нејзината владејачка елита и немирите во многу региони поради нивните намалени буџети. Москва конечно се разоткрива како грабеж империјален центар кој сè помалку е способен да ја држи земјата заедно. Сепак, повеќето западни лидери сè уште не ги гледаат придобивките од распаѓањето на Русија“, тврди Бугајски.
Распадот на Руската Федерација ќе биде трета фаза од распадот на империјата по распадот на Советскиот блок и Советскиот Сојуз на почетокот на 1990-тите, смета овој политопог.
Според него, оваа најнова дезинтеграција ќе биде поттикната од борбите за моќ меѓу елитите и засилените ривалства меѓу централната власт и незадоволните региони, што може да доведе до граѓански војни и гранични спорови во некои делови од земјата. Сепак, тоа исто така ќе го поттикне појавувањето на нови држави и меѓурегионални федерации, кои ќе ги контролираат сопствените ресурси и повеќе нема да ги испраќаат своите луѓе да гинат за Московската империја.
„Додека Москва се справува со сопствените проблеми, нејзиниот капацитет за надворешна агресија ќе се намали. И како скратена држава, под тешки меѓународни санкции и лишена од основни ресурси во Сибир, ќе има значително намалена способност да ги напаѓа соседите. Од Арктикот до Црното Море, источниот фронт на НАТО ќе стане побезбеден; додека Украина, Грузија и Молдавија ќе си ги вратат окупираните територии и ќе бараат интеграција во Европската унија и НАТО без страв од руска реакција“, се наведува во текстот објавен на порталот Politico.eu.
Според Бугајски, и земјите од Централна Азија ќе се чувствуваат сè послободни и ќе можат да се свртат кон Запад за енергетски, безбедносни и економски врски. Според него, Кина ќе биде во послаба позиција да го прошири своето влијание бидејќи повеќе не може да соработува со Москва, а во рамките на Руската Федерација може да се појават нови прозападни држави кои ќе ја подобрат стабилноста во неколку региони на Европа и Евроазија.
„Иако нуклеарното оружје ќе остане потенцијална закана, руските лидери нема да извршат национално самоубиство со нивно лансирање против Западот. Наместо тоа, тие ќе се обидат да ја спасат својата политичка иднина и економското богатство – исто како што направи советската елита. Дури и ако некои држави во подем се здобијат со такво оружје, тие нема да имаат причина да го користат додека бараат меѓународно признавање и економска помош. Наместо тоа, поструските држави најверојатно ќе бараат нуклеарно разоружување – слично како Украина, Белорусија и Казахстан по распадот на Советскиот Сојуз“, заклучува тој.
Бугајски понатаму наведува дека Западот треба јасно да прецизира што поддржува.
„Отворената поддршка за плурализмот, демократијата, федерализмот, граѓанските права и автономијата на нејзините републики и региони може да помогне да се охрабрат граѓаните на Русија, покажувајќи им дека не се глобално изолирани. Тие, исто така, ќе имаат потреба од пристап до информациите што Москва ги крие, особено кога станува збор за гарантирање на безбедноста, економски развој и поттикнување мирни, продуктивни односи со соседите“, се наведува во текстот.
Бугајски заклучува дека Западот направил сериозна грешка кога претпоставил дека колапсот на советскиот комунизам значи крај на рускиот империјализам. Овој пат тој греши кога претпоставува дека сегашната руска империја е постојана категорија.
