Светскиот фудбал памети многу големи дриблери, но има само еден – Гаринча. Никој никогаш повеќе нема да има таков дриблинг.
Мануел Франциско дос Сантос, или скратено Гаринча, е роден на 28 октомври 1933 година во Пау Гранде. Прекарот Гаринча го добил по мала птица слична на канаринец, која живеела во џунглите во Бразил. Имаше црвена и црна боја и се веруваше дека носи среќа.
Беше брз и недофатлив, левата нога му беше пократка за 6 сантиметри, а нозете екстремно искривени. Пократко, левата му припадна на О, а десната му припадна на Х. Кога беше млад, требаше да се оперира, но мајка му немаше пари, па тој мораше да се откаже од операцијата.
Својот фудбалски лет до височините го доживеа на Светското првенство во Шведска во 1958 година. Селекторот на Бразил, Висенте Феола го однесе во Европа, како замена за Жоел, но на инсистирање на капитенот Белини Гаринча го вклучи во стартните единаесет против СССР и не погреши. Виорот десно крило беше нерешлива енигма за советската одбрана и најзаслужниот за победата од 2:0. Тој го зазеде своето место во легендарниот налет, во кој покрај него беа уште и Диди, Вава, Пеле и Загало. Титулата светски првак лесно ја освоија со победата над Шведска од 5:2.
Сепак, Гаринча четири години подоцна ја освои титулата најдобар фудбалер на планетата. На Светското првенство во Чиле речиси сам му ја донесе на Бразил втората титула светски шампион. Одигра феноменално и придонесе да не се почувствува отсуството на повредениот Пеле. Тој го доведе дриблингот до совршенство. Со Чилеанците играше во полуфиналето, како и во финалето со Чехословаците, па победата на Бразил од 3:1 и новата титула не доаѓаше во предвид. Гаринч уште еднаш беше прегрнат со трофејот Жило Риме.
Учествувал и на Светското првенство во Англија во 1966 година, каде одиграл 12 натпревари и постигнал пет гола. Вкупно за бразилската репрезентација одигра 57 натпревари и постигна 15 голови.
Животот му беше бурен, сакаше фудбал, жени и алкохол. Имал пет жени и 13 деца, дури и еден мал Швеѓанец, Фулф Лимберберг, кому му се родил татко по авантура за време на Светското првенство во 1958 година.
Кога имаше пари, им даваше на сите. Алкохолот, поточно трска ракија, му го распарчуваше телото. Последните три години од животот се лекуваше во болница. Почина во беда на 21 јануари 1983 година во Рио де Жанеиро, напуштен од сите. Само бразилските сиромашни го испочитуваа до крај. Сите сакаа да влезат во салата на познатата Маракана, каде беше изложено телото на Гаринча, за да му оддадат почит на најголемиот дриблер на светот. Редиците пред стадионот беа долги километри, а телевизијата директно го пренесе збогувањето со познатата птица која на 50-годишна возраст ги скрши крилјата.
