Случајот со хотелскиот комплекс кој се гради во елитниот туристички комплекс „Инекс“ крај Охрид претставува класичен пример на ,како политичките партии ја користат екологијата како средство за меѓусебно обвинување, наместо да се фокусират на суштинските проблеми кои ги загрижуваат граѓаните.
Погрешни мети, точни интереси !!!
Позицијата на партијата „Левица” дека виновен е актуелниот градоначалник Кирил Пецаков открива неколку проблематични аспекти:
Прво, временската рамка не се совпаѓа со обвинувањата. Според достапните информации, спорната локација не е продадена за време на актуелниот мандат на Пецаков, што го прави обвинувањето неосновано. Ова покажува дека партијата или не располага со точни информации, или свесно ги игнорира фактите.
Второ, фокусирањето на процедуралните прашања околу Елаборатот за животна средина, иако важни, ја заобиколува суштинската дилема – зошто воопшто се дозволува градење на јавна плажа која треба да биде достапна за сите граѓани?
Селективната критика
Особено проблематично е што критиката се насочува кон актуелниот градоначалник врз основа на неточни информации. Инспекторот Игор Трајкоски можеби навистина постапил неправилно, но дали Пецаков воопшто бил надлежен за спорните одлуки во тоа време,а патем Трајкоски не е под негова ингеренција?!
Сопственоста на Сашо Мијалков врз инвестицијата преку „Дивелоп Груп” укажува на можни конфликти на интереси кои заслужуваат посериозна анализа од она што партијата „Левица” ја нуди со своите неосновани обвинувања кон актуелниот градоначалник.
Јавниот интерес како жртва
Додека политичките партии се обвинуваат за процедурални прекршоци од минатото, граѓаните на Охрид губат дел од својата градска плажа Горица 3. Ова не е само прашање на животна средина или урбанистично планирање – тоа е прашање на јавен интерес и правична распределба на јавните добра.
Плажите се природно наследство кое припаѓа на сите, а не привилегија за оние што можат да си дозволат престој во елитни хотелски комплекси. Кога партијата „Левица” се фокусира на техничките детали околу елаборатите, таа всушност ја избегнува оваа фундаментална дилема.
Потребна е системска одговорност
Наместо да трага по виновници врз основа на неточни информации, политичките сили треба да се фокусираат на тоа како да се спречат вакви случаи во иднина. Ова подразбира:
- Транспарентност во процесите на доделување концесии за јавни простори
- Јасни критериуми за процена на влијанието врз животната средина
- Вклучување на граѓаните во одлучувањето за користењето на јавните простори
- Механизми за контрола кои функционираат во реално време, а не post-festum
-Случајот со хотелот во Горица 3 ни покажува како политичките партии често ја користат екологијата и урбанизмот како терен за политички обрачуни, наместо како простор за градење на подобри политики за граѓаните. Додека „Левица” бара одговорност од сегашни и поранешни функционери за процедурални прашања, суштинското прашање останува неодговорено: дали граѓаните на Охрид имаат право на заштита на своите јавни простори и кој е одговорен да го гарантира тоа право денес?
Вистинската критика не треба да биде насочена кон минатото, туку кон сегашноста и иднината – кон оние што денес можат да стопираат проекти кои ги загрозуваат јавните интереси.
Сашо Денесовски
