Поминале само четири минути од моментот кога Коста Кецмановиќ почнал да пука во своето основно училиште „Владислав Рибникар“ на 3 мај минатата година до првиот повик во полиција, а само шест минути кога тој самиот ги повикал од училишниот двор. За само 55 секунди во своето одделение испукал 45 куршуми и убил пет деца, а ранил шест. Само 11 истрели ги промашиле целите. Во досега невидениот масакр досега во Србија, Коста го уби училишниот чувар, а и девет деца.
– Во обвинението против таткото и мајката на момчето беше наведено дека тој испукал 45 истрели за 55 секунди. Имаше многу неуспеси, но во тој кабинет уби пет и рани шест, од кои еден почина во болница. Пукаше по случаен избор на мал простор и овој пат немаше силуета, како кога вежбаше на стрелиште – велат извори за српска Република.
Во моментот кога Коста К., со ранец на грбот, влегол во зградата на училиштето каде што учел седмо одделение, никој не помислил дека ќе направи невиден масакр. Момчето родено на 30 јули 2009 година, наместо книга или тетратка, од ранецот извадил пиштол и го започнал својот крвав поход.
Темниот план
Во тој момент никој не знаеше дека Коста не пука по случаен избор и дека ладнокрвно се обидува да го спроведе својот мрачен план до крај. Полицајците подоцна кај него нашле список и план на стуткани хартии.
Планот од скицираниот план на училиштето го извел речиси целосно, само што не се ни качил на катот, како што го наумил. По пукањето во неговиот клас, тој излегол во училишниот двор, каде покрај скалите фрлил кутија со муниција.
Тој претходно составил два рачно напишани документи. Едниот е список со 16 имиња и презимиња на деца од одделение VII/2 над кој пишува „Г.Л. М.“, скратено за главните цели. Едно име било пречкртано, па на списокот останале имињата на осум момчиња и седум девојчиња. Вториот документ е груб план на училиштето со распоред на училниците и натпис „Примарни цели“ на англиски јазик. Се верува дека тоа бил основниот план на убиствениот напад врз врсниците.
Пиштол и три молотови коктели во ранец
Подоцна се покажа дека тој е добро подготвен. Пронашле ранец, пиштол со кој убил девет лица (едно девојче починало по 12 дена борба за живот), како и три молотови коктели. Сакаше да ги спречи да влезат во училиштето, додека не го заврши планираното. Тој го напуштил тој дел од планот бидејќи се плашел од експлозијата.
Престрелката, како што подоцна соопшти МУП, започнала во 8 часот и 36 минути, при крајот на првиот училишен час, а веќе во 8 часот и 42 минути по убиството од училишниот двор Коста К. повикал полиција.
Во тие пеколни шест минути се случи сѐ. Училишната полицајка тоа утро била на работното место, совесно ги завршила задачите пред почетокот на наставата и отишла на обиколка. Коста очигледно ги знаел нејзините вообичаени движења, бидејќи сѐ добро испланирал.
Коста К., како што самиот признал, пиштолот го поседувал веќе на 1 мај. Шестте рамки од пиштолите „чешка збројевка“ и „ругер“ ги наполнил со вкупно 92 куршуми и ги сокрил, а неговите родители не забележале дека нема оружје и муниција. Така, на кобниот 3-ти мај, Коста ги ставил оружјето и муницијата во ранец и ги однел со себе на училиште.
Кон крајот на првиот час, Коста пристигнал во училиштето. Веднаш на влезот од далечина од 14 метри со истрели од пиштолот на татко му го убил чуварот Драган Влаховиќ. Во училишната сала потоа пукал во две девојчиња кои биле на должност. Едната ја пукал во главата, а другата во нозете. Девојката со повреда на главата била во многу тешка состојба и лекарите се бореле за нејзиниот живот. Сепак, таа почина на 15 мај, станувајќи десетта жртва на масакрот во училиштето.
Во холот на училиштето потоа го убил првото дете, девојче кое стоело пред клавирот. Некаде во тие моменти го испразни првиот патрон и стави нов. Според сопственото признание, тој претходно самиот наполнил четири кутии со муниција, со по 15 куршуми од калибар 9 мм во секоја кутија.
Го смируваше плачот
Потоа продолжил низ ходникот кон канцеларијата по историја, каде на час биле наставничката по историја Татјана Стевановиќ, студентката по историја на пракса Д.П. и 23 малолетни ученици од VII/2 одделение, кон кои испукал вкупно 45 проектили во временски интервал од 55 секунди, а од толку куршуми само со 11 промашил.
Таму уби пет деца и рани уште шест, како и наставничката по историја. Како што е наведено во обвинението против неговите родители, тој „мавташе со оружје, но училницата е мала, па бројот на жртвите е голем“.
Кога почнало пукањето, првиот повик во полиција во 8 часот и 40 минути го упатила Иванка Јовановиќ, помошник-директор на училиштето, која рекла дека во училиштето влегло дете со огнено оружје и пукало. Полицијата веднаш излегла на местото на нападот. Иванка Јовановиќ во тој момент не знаела дека Коста К. не пука случајно.
Следниот повик во полиција бил упатен во 08:42 часот од Коста. Пријавил дека пукал во неколку лица во основното училиште „Владислав Рибникар“. Во меѓувреме дошла полицијата и без отпор му ја ограничила слободата на движење, бидејќи 13-годишникот не може формално да биде уапсен.
Момчето потоа било пренесено во Полициската управа за град Белград. Тој изјавил дека не се сеќава кого убил, ниту крвта, ниту лицата на жртвите. На прашањето како се чувствува кога пука со соучениците, тој одговори дека му е непријатно бидејќи тој ден првпат снима без слушалки, кои ја намалуваат јачината на звукот. Тој рече дека наводно бил смирен од нивните плачења и крици.
План за бомба под масата
На денот на убиството, полицијата на бирото на момчето на убиецот пронашла пиштол реплика, пиштол „airsoft“ без рамка, нефункционален, како и нацрт за бомба. Коста пребарувал на Интернет како да купи бомба, но се откажал кога сфатил дека тоа е тешко да се направи. На хартија направил и нацрт на експлозивна направа.
Сите ученици од VII/2 одделение добија статус на повредени, без разлика дали се ранети или не, затоа што ја преживеале траумата од гледањето на нивниот соученик како пука во другарите. За да ги заштити нивните права, јавноста беше исклучена за време на судењето на неговите родители.
Коста во времето кога го извршил масовното убиство не одговарал кривично, а учествува како сведок во понатамошната судска постапка. На судење се неговиот татко Владимир Кечмановиќ и мајката Миљана Кечмановиќ, како и инструкторот за стрелиште Немања Маринковиќ. Сопственикот на стрелиштето Ратко Ивановиќ, да потсетиме, склучил договор со обвинителството за препознавање на кривичното дело, врз основа на што судот го прогласи за виновен за кривичното дело давање лажен исказ. и му изрече мерка куќен притвор од шест месеци.
Владимир е обвинет за тешко дело против општата безбедност. Во периодот од една година пред масакрот во училиштето, тој го обучувал својот син да ракува со воздушно и огнено оружје и слична муниција и му овозможил да пука во цели во форма на концентрични кругови и силуети на луѓе, да ја пополни рамката и како да стои и да диши додека го користите оружјето. И Кецмановиќ на недозволен начин складирал оружје – наместо во метален сеф со клуч, чувал пиштоли со шест рамки и муниција во две пластични кутии за транспорт на оружје. Обвинителството побара Владимир да биде осуден на максимална затворска казна од 12 години.
ДНК трага на чаурите
Против Миљана Кецмановиќ веднаш е поднесена кривична пријава, бидејќи неовластено поседувала муниција. Нејзината неоспорна ДНК трага е пронајдена на куршумот „Чешка Збројевка“, а чаурата на која се наоѓала е пронајдена во близина на вратата во историјата на училиштето по пукањето. Обвинителството побара мајката на момчето да биде осудена на две години и шест месеци затвор.
Како што веќе напиша Република, по сведочењето на Коста во судницата, Вишото јавно обвинителство во Белград до Вишиот суд во Белград доставило продолжување на обвинението против родителите на Коста Кечмановиќ, Владимир Кечмановиќ и Миљана Кечмановиќ, поради сомневање дека тие сторил кривично дело запуштање и малтретирање малолетно лице.
Покрај кривичната постапка, против Владимир и Миљана Кецмановиќ се водат и тужби по тужби на родителите и членовите на семејството на убиените деца и училишниот чувар.
