Актуелниот туниски претседател Каис Сајед е најневеројатниот победник на неделните претседателски избори во северноафриканската земја, според прелиминарните резултати.
Неговите поддржувачи славеа на улица откако тунискиот јавен сервис објави неофицијални резултати дека Сајед освоил повеќе од 89 отсто од гласовите, во конкуренција со затворениот бизнисмен Ајачи Замел и Зухаир Магзауи, левичар кој го поддржуваше Сајед пред да се сврти против него.
Сајед рече дека нема да се прогласи за победник на изборите до официјалните резултати, кои се очекуваат подоцна денеска.
Пред изборите голем дел од опозицијата повика на бојкот. Тие ги нарекоа лажни бидејќи сите критичари на Сајед беа затворени заедно со новинари, адвокати, активисти и водечки фигури на граѓанскиот сектор.
Во моментот на затворање на избирачките места гласале само 27,7 отсто од електоратот, што е многу помалку отколку во првиот круг на последните претседателски избори во 2019 година, кога на гласање излегле 49 отсто.
Ова беа трети избори во Тунис откако претседателот Зин Ел Абидин Бен Али беше соборен во 2011 година по масовните протести.
Но, во годините што следеа, нејзините нови лидери не беа во можност да ја поддржат нестабилната економија и земјата се најде во средината на постојани политички судири и епизоди на насилство.
Набљудувачите ги оценија првите два избори во земјата по Арапската пролет како слободни и фер. Сепак, во пресрет на овогодинешната трка, неколку кандидати беа уапсени, а најистакнатите критичари на Сајед беа затворени.
Десетици кандидати пројавија интерес за учество на претседателот, а 17 поднесоа кандидатури за изборите. Но, членовите на изборната комисија, сите назначени од претседателот, одобрија само тројца.
Опозицијата редовно организира протести од јули 2021 година, кога Сајед искористи вонредни овластувања за да ја прекине работата на парламентот, а подоцна го преработи уставот давајќи си повеќе овластувања.
Оттогаш, десетици негови противници се затворени под обвиненија, вклучително и поттикнување немири, поткопување на националната безбедност и кршење на контроверзниот закон против лажни вести, за кој критичарите велат дека се користи за задушување на несогласувањето.
Критичарите тоа го нарекоа знаци на демократско назадување и пресврт на напредокот постигнат по Арапската пролет. Покрај тоа, економијата на земјата продолжува да се соочува со големи предизвици.
Невработеноста се искачи на една од највисоките во регионот со 16 проценти, владата им должи милијарди на меѓународните кредитори, а се поголем број Тунижани се обидуваат илегално да мигрираат во Европа.
