Серијата рации во Италија го разоткри контрастот помеѓу гламурозниот свет на модните писти во Милано и реалноста на производството на луксузни стоки. Истрагата на миланското обвинителство за условите за работа во локалните фабрики откри дека чантите и другите кожни производи за светски познатите брендови Диор и Армани се произведени од експлоатирана странска работна сила за мал дел од малопродажната цена на производот.
Диор платил на добавувачот 53 евра по парче, приближно 57 долари, за да ја состави чантата, која ја продава во продавниците за 2.600 евра или околу 2.780 долари, според документите испитани како дел од истрагата.
Во исто време, чантите Армани беа продадени на добавувач за 93 евра, потоа препродадени на Армани за 250 евра и на крајот продадени за околу 1.800 евра во продавниците, откри истрагата. Во овие цени не е вклучена кожа или други суровини, а компаниите одделно ги покриваат трошоците за дизајн, дистрибуција и маркетинг.
Некои од рациите на работилниците, од кои сите беа во Италија, правеа производи и за други модни брендови, соопштија обвинителите.
– Зошто толку малку чини производството на овие производи? Брендовите мора да си го постават ова прашање – рече Фабио Роха, претседател на судскиот систем на Милано, кој ја надгледуваше истрагата.
Судските пресуди произлезени од истрагата ги критикуваа луксузните компании за несоодветно следење на нивните синџири на снабдување. Компаниите не се соочуваат со обвиненија поврзани со овие наоди. Некои од независните добавувачи, сепак, би можеле да се соочат со обвинувања за трудова експлоатација и ангажирање работници без соодветна документација.
Диор, кој е во сопственост на луксузниот гигант „LVMH“, одби да коментира. Брендот неодамна поднесе меморандум во кој се наведени мерки за решавање на проблемите во синџирот на снабдување, покажуваат судските документи.
Армани рече дека има „контролни и превентивни мерки за намалување на злоупотребите во синџирот на снабдување“ и дека „соработува со највисока транспарентност со властите“.
Италијанската истрага нагласува многу актуелно прашање во луксузната индустрија. Додека другите сектори го преселија производството во Кина и други земји со ниски плати, многу луксузни брендови го задржаа производството поблиску до дома, верувајќи дека ова е клучно за нивната привлечност. Но, и покрај ознаката „Произведено во Италија“, обвинителите тврдат дека некои луксузни стоки се произведуваат од странски работници, многу од нив Кинези, под услови далеку под законските стандарди.
Луксузните стоки може да имаат високи цени делумно поради очекувањата дека се направени од квалификувани работници во занаетчиски работилници. Во реалноста, додека брендовите го чуваат дизајнот и развојот на производите во куќата, тие честопати го нарачуваат производството.
Најголем дел од тоа се случува во Италија, која е дом на илјадници мали производители и произведува околу 50 до 55 отсто од светската луксузна облека и кожни производи, според консултантската фирма Бејн.
Во последниве години, многу луксузни брендови работеа на подобра контрола на нивниот синџир на снабдување за да го ублажат ризикот од лоша репутација, да го контролираат квалитетот и да се усогласат со новите европски регулативи кои имаат за цел да го намалат влијанието на модната индустрија врз животната средина.
Како резултат на италијанската истрага, судиите во јуни ја ставија „Manufactures Dior SRL“ – единица на Диор – под таканаречена судска администрација, откако одлучија дека нејзиниот синџир на снабдување вклучува фирми со кинеска сопственост во Италија кои малтретирале работници мигранти. Истата мерка беше преземена против Армани во април и Алвиеро Мартини, познат по чантите со отпечатоци од карти и други предмети, во јануари, пишува „Wall Street Journal“.
