Луѓето чиј мозок лачи повеќе од хормонот окситоцин се подружељубиви од другите и посреќни со својот живот, покажаа резултатите од новото американско истражување.
Секрецијата на окситоцин се зголемува со возраста кај многу поединци, напишаа истражувачите во научното списание Frontiers in Behavioral Neuroscience.
Окситоцинот, наречен и „хормон на љубовта“, е невротрансмитер кој се развива во мозокот и, меѓу другото, игра важна улога во односите на паровите и во поврзувањето на мајките со децата.
Сепак, тоа влијае и на социјалните интеракции со сите луѓе во околината, а неговото лачење може да биде предизвикано од активности како што се допирање, слушање музика или вежбање.
Група истражувачи, предводени од невроекономистот Пол Зак од дипломираниот универзитет во Клермонт, во нивната студија погледнале 103 учесници на возраст меѓу 18 и 99 години.
На учесниците им беше прикажано видео од момче кое се бори со рак. Претходно беше утврдено дека видеото во нив го стимулира лачењето на окситоцин во мозокот.
Пред и по видеото, на учесниците им било искрварено за да се измерат промените во нивото на окситоцин во телото.
„Учесниците во нашата студија кои забележаа ослободување на најмногу окситоцин беа подарежливи во донации во добротворни цели кога имаа можност“, и помогнаа на различни други начини, рече водечкиот автор на студијата.
Беа собрани и податоци за емоционалната состојба на учесниците со цел да се процени нивното задоволство од животот. За да го тестираат општествено корисното однесување, истражувачите ги прашале учесниците дали донирале пари или волонтирале во изминатата година.
„Откривме и дека секрецијата на окситоцин се зголемува со возраста и дека постои позитивна корелација со задоволството од животот“, рече Зак.
Истражувањето покажа дека постарите луѓе имаат повисоки нивоа на окситоцин, генерално се поспремни да им помагаат на другите и се посреќни од помладите.
Сепак, истражувањето не покажа дали окситоцинот е исходот или причината за набљудуваните однесувања. Самите автори нагласија дека не можат да воспостават причинско-последична врска помеѓу окситоцинот, општествено корисното однесување и субјективните ставови.
„Постојат многу веројатни дополнителни фактори покрај секрецијата на окситоцин кои влијаат на луѓето да делат пари со други, да донираат во добротворни цели, да учествуваат во религиозни активности и да имаат високо ниво на задоволство од животот што не можеме да го измериме и што треба да се истражи во иднина. напишаа истражувачите.
Авторите на студијата не го земале предвид фактот дека постарите луѓе во некои случаи имаат повеќе време и пари на располагање од помладите.
Точниот начин на кој функционира окситоцинот е научно сомнителен. Се покажа дека хормонот игра важна улога во односот мајка-дете: окситоцинот го стимулира породувањето, го стимулира производството на млеко и ја зајакнува врската со доенчето.
Окситоцинот исто така може да го намали стресот и анксиозноста, да ги направи луѓето посочувствителни, важен е за сексуалното возбудување и може да поттикне поврзување и доверба меѓу луѓето.
Економистот Мајкл Косфелд и психологот Маркус Хајнрихс со експеримент докажаа дека окситоцинот придонесува за довербата кај луѓето. Учесниците во експериментот, на кои им беше вбризгано окситоцин преку носот, покажаа значително поголема доверба во другите луѓе од оние на кои им беше дадено плацебо.
Студијата објавена во 2005 година во списанието Nature, во која учествуваше и Пол Зак, поттикна ново истражување за овој хормон.
Но, набрзо стана јасно дека начинот на кој функционира ова хемиско соединение има повеќе нијанси отколку што првично се мислеше и дека името „хормон на љубовта“ не ја објаснува целосно неговата вистинска улога во нашето општествено однесување.
На пример, истражувањата покажаа дека под одредени околности и во одредени ситуации, окситоцинот може да направи некои луѓе посомнителни и полоши.
