По кратко боледување на 96-годишна возраст почина Вељко Булајиќ, еден од најголемите филмски режисери од овие простори, кој трајно ја обликуваше југословенската и хрватската кинематографија.
Булајиќ е во селото Вилуси, на половина пат меѓу Требиње и Никшиќ, а ад 1928 година живеел во Сараево.
Својата режисерска кариера ја започнал со два кратки филма: Камен и море и Бродот скитник (1953). Својот прв долгометражен филм „Воз без возен ред“ (за повоените миграции на населението) го снимил во 1959 година. Делото е наградено со две Златни арени и со наградите Славица и Јелен во Пула, како и со наградата Град Загреб. Потоа следува филмот „Војна“ (1960), визија за воената катастрофа, награден со Златна и Сребрена Арена во Пула. Булајиќ постигна голем успех со филмот Узаврели град (1961), со кој ја освои и Златната арена во Пула.
Добитник е на Златниот лав во Венеција, Златната нимфа во Монте Карло, наградите за режија во Сан Себастијан и Њу Делхи, Златниот медал на Меѓународниот филмски фестивал во Москва, меѓународната награда на критичарите на Цидалк, наградата Златен клас за најдобар филм и други. Тој беше награден со неколку Златни арени на филмскиот фестивал во Пула за најдобри филмови и најдобар режисер, а Американската академија на науките и уметностите го номинираше неговиот филм „Битката на Неретва“ за Оскар.
