Поединци дошле до страшна идеја да користат делови од видеоигра за да направат болна анимирана „реконструкција“ на масакрот од 3 мај минатата година во основното училиште „Владислав Рибникар“, кога момче (13) уби девет ученици и училишен чувар.
„Тие ја шират оваа ментална болест на ТикТок, предизвикувајќи уште поболни реакции кај нивните следбеници, што е многу опасно“, пишува српски „Курир“.
Во анимацијата момчето убиец (Коста Кецмановиќ) е прикажано како влегува во училиштето со пиштол, а потоа се следи редоследот по кој се убивани жртвите, со нивното име и презиме напишано под секоја жртва. Гласот на една од убиените девојки дури бил вклучен во моментот, како што претходно објавија медиумите, кога таа го молела убиецот да не пука. Овие видеа кружат од одредени сметки, а уште пострашно е што некои од нив се именувани по убиени деца.
Експертите за Курир предупредуваат дека зад тоа се кријат социопати и психопати.
– Не знаеме точно за кое лице се работи, не ги знаеме деталите, но можеме да заклучиме дека дефинитивно санкционирањето на ваквите појави е превенција. Социопатите и психопатите имаат потреба да уживаат во нанесувањето болка на оние послабите од нив, тука имаме злоупотреба на детската личност и трагедија, што е најголемата можна трагедија што може да нè снајде. За некого е забавно, а знаете кому му е забавно додека луѓето ги оплакуваат своите деца – изјавила психотерапевтката Марија Миленковиќ.
Таа вели дека трагичните настани како масакрот од 3 мај се каписла што ги буди социопатите да создаваат вакви содржини.
Психијатарот д-р Ивица Младеновиќ нагласува дека ова е пример за злоупотреба на несреќа и обид да се заработи или да се прослави од несреќа.
– Би било неразумно од моја страна да зборувам за некои болни умови, но во секој случај, станува збор за луѓе кои имаат проблем со емпатијата, проблем да сочувствуваат со нечија тага, нечија болка, а во исто време, за жал, има дел од потребата да се пробие, слава, за власт по секоја цена. Се плашам дека она што се случува во контекст на оваа трагедија е уште еден показател дека општеството е без вредносен систем, со незрел морал, каде што сите сме потенцијални марионети во зависност од тоа дали можеме да опстанеме во таков систем. Повторно апелирам до семејството, бидејќи семејството е место каде и децата и возрасните можат да добијат љубов и поддршка, а виртуелниот свет стана конструкција без контрола и принципи, каде што сè е дозволено.
