Католиците ширум Босна и Херцеговина денеска го слават празникот на сите светци кога ги слават оние светци кои Католичката црква ги прогласи за светци, како и оние кои не беа прогласени за светци, но кои со својот живот го постигнаа идеалот на христијанскиот живот.
– Сите светци за нас претставуваат голема прослава, вклучително и сите оние луѓе кои живееле свет живот и не биле издигнати во чест на олтарот, но ние како католици славиме и исповедаме верување во заедницата на светци. Тие се наши застапници, наши светилници, светилници кои го покажуваат правецот каде треба да одиме и верувам дека во таа смисла тие се светла точка за нас. Исус се претставува како светлина на светот, а потоа подоцна вели „Ти си светлината на светот“, дури и не треба да бидеш, туку „Ти си (…)“. Светците тоа го постигнаа преку својот живот и тие се наши патокази, тие се наши знаменитости и инспирација, затоа ги славиме и почитуваме нивните животи затоа што Бог се прослави себеси преку нив. Тоа ни е инспирација и водич да живееме така, да вреди, бидејќи се друго е земно расипливо, минливо, само ова останува за вековите – вели во изјавата за Фена отец Дарио Додиг, свештеник на г. парохијата Св. Антониј од Падова на Хумак кај Љубушки.
Овој празник е поврзан со обиколка на гробиштата и уредување на гробовите. Освен во Католичката црква, Денот на сите светци се слави и во англиската црква, како и во многу евангелски цркви.
Првите траги од општото празнување на сите светци се забележани најпрвин во Антиохија, во неделата по Педесетница. Овој обичај е спомнат во 74-та проповед на свети Јован Златоуст (407) и е зачуван во источните православни цркви до денес.
Папата Григориј III. (731 – 741) го премести празникот на 1 ноември за да се совпадне со древниот келтски празник „Самхаин“ кој ја одбележа Новата година. На овој начин тој одговорил на барањата на ирските монаси.
Затоа Папата го избра 1 ноември за датум на годишнината од посветувањето на капела во базиликата Св. Петар со моштите на светите апостоли и сите светии, маченици и исповедници и сите совршени праведници кои почиваат во мир по целиот свет.
Во времето на Карло Велики, празникот веќе бил екстремно проширен, а кралот Луј Побожниот го прогласил за нареден празник во 835 година. Прогласот е издаден на барање на папата Григориј IV. со согласност на сите епископи.
По празникот на сите светци, католиците го слават Денот на сите души на 2 ноември кога се сеќаваат на сите свои мртви. Заедно со овој празник, како и празникот на сите светци, вообичаено е да се посетат гробиштата и да се палат свеќи за покојникот.
– Во овој знак се молиме и на Денот на душата, на споменот на сите верни починати, за сите наши покојници кои живееле христијански и верен живот. Ја славиме вечноста, го славиме животот, го славиме и она што тие го оставија зад нас како залог да одиме по тој пат, патот што Исус се претставува со зборовите „Јас сум патот, вистината и животот“. Во овој знак се молиме за нив, особено ако се во Чистилиштето, Бог да ги внесе во заедницата на сите светци – рече парохискиот свештеник на Хумак.
