Поранешниот шеф на британската МИ6 и поранешен амбасадор на земјата во ОН објавија коментар во кој се наведува дека Израел се уште ги разгледува своите опции по нападот на Хамас, но дека израелските безбедносни службеници се свесни дека „целта за уништување на Хамас веројатно им е надвор од дофатот. ”
Во својот коментар за Фајненшл тајмс, Савер наведува дека во војната во Јом Кипур пред 50 години, војските освојувачи од Египет и Сирија имаа јасна цел: да вратат дел од својата територија и своето достоинство од поразот што го претрпеа од рацете на Израел шест години порано. Ако јорданскиот крал Хусеин ги испратил своите сили во конфликтот, самото постоење на Израел би можело да биде доведено во прашање, додава тој.
Савер, кој го смета Хамас за „терористичка“ организација, смета дека бруталниот напад на групата на 7 октомври имал друга цел. Тој наведува дека трите главни цели на ваквите напади се: да се влее страв, да се сврти вниманието кон нивната цел и да се предизвика претерана реакција.
Тој вели дека Израел има право да одговори и дека премиерот Бенјамин Нетанјаху и неговиот воен кабинет повнимателно размислуваат за нивните опции.
„Треба да очекуваме мисиите за пребарување и уништување во градот Газа да уништат што е можно повеќе од силите на Хамас и да бидат обид за спасување на заложниците. Но, шефовите за безбедност на Израел знаат дека целта за уништување на Хамас веројатно е надвор од нивен дофат. Хамас има политичка база и широка надворешна поддршка од Иран“, вели авторот.
Тој објаснува дека војувањето во урбана средина е тешко, а во Алепо и Мариупол се видело дека цели градови биле израмнети со цел да се поразат силите што се наоѓаат таму.
„За преземањето на Мосул од ИСИЛ – единствениот неодамнешен обид да се спроведе таква кампања во рамките на правилата на војната – на силите предводени од САД им беа потребни девет месеци и чинеше илјадници цивилни жртви. Израел го нема тоа време: неговата армија знае дека ќе се соочи со барања за предвремен прекин на огнот“, рече Савер.
Се поставува и прашањето, што следува после се? Савер вели дека приоритет по големиот напад како оној што го изврши Хамас е да се спречи тој да се повтори.
Тој вели дека една опција што ја разгледуваат Израелците е да го затворат целиот Појас Газа со двојна бариера, додавајќи нова на одредено растојание во Газа, веднаш до сегашниот граничен ѕид и затворање на сите премини кон Израел.
„Потребна е меѓународна администрација во Газа“
Сепак, ова го остава прашањето кој ќе управува со Газа и нејзините граѓани. Савер смета дека Израел нема апетит повторно да ја окупира областа, а палестинската управа на Западниот Брег не може да ја преземе власта. Египет одбива да апсорбира 2 милиони бегалци, за што Савер вели дека е опција која би им послужила на агендата на „некои екстремно десничарски Израелци кои сакаат да ги избркаат Палестинците од нивните домови“.
„Потребна е одредена меѓународна администрација на Газа. ОН претходно го направи тоа во Намибија, Камбоџа, Босна и Херцеговина и Источен Тимор. САД го направија тоа во Ирак по нејзината несреќна инвазија. Се случија грешки, но во секој случај администрацијата ја одржуваше државата, а меѓународните воени сили држеа сè под контрола за да може да се појави нова влада со локална поддршка“, вели тој.
Тој посочува дека предизвиците во Газа би биле огромни, имајќи предвид дека секое вакво присуство ќе треба да го предводат арапските земји како Египет, Мароко и Саудиска Арабија, што би било прифатливо за Израел и би имало позиција со жителите на Газа. .
Тој наведува дека може да придонесат и други земји како Пакистан, Индонезија и земјите од Персискиот залив.
Администрацијата одобрена од ОН ќе бара мандат на Советот за безбедност, а Русија и Кина би потпишале само доколку тоа е иницијатива предводена од Арапите. Алтернатива би бил мандатот на Арапската лига, но тоа само по себе можеби нема да ги има потребните овластувања.
Во меѓувреме, Израел се соочува со сериозни закани од Иран и неговите полномошници, особено Хезболах во Либан.
„Сегашната криза може да се прошири и да влијае на поширокиот регион, иако и Техеран и Хезболах зборуваа силно и се однесуваат претпазливо. Размената на ракети преку границата меѓу Израел и Либан е опасно зголемена, но ниту една страна нема да сака да отвори нов фронт“, смета тој.
Според овој аналитичар, Блискиот Исток „веќе се менува на подобро“ и смета дека тоа е она што нападот на Хамас се обидел да го врати назад.
„Израел станува прифатен дел од регионот со поблиски врски со Заливот. Откако направи серија грешки во првата година, саудискиот престолонаследник Мохамед бин Салман сега ја трансформира Саудиска Арабија. Тој, исто така, го намали финансирањето на вахабистичките џамии ширум светот, што отстрани еден двигател на екстремизмот“, вели Савер.
„Како што воените дејствија се интензивираат, ужасната хуманитарна криза во Газа се продлабочува и се соочуваме со ризик од насилство од поременети групи во нашите земји, морамe имајте ги предвид долгорочните цели за стабилизирање на Газа и изнаоѓање начин за трајно решение“, заклучи тој.
