По минувањето на првичниот шок, откако пристигна воениот одговор на нападот, се појасни критики и бројни прашања доаѓаат на сметка на израелските власти, пред сè, на сметка на Нетанјаху.
На само 800 метри од границата со Газа, Нахал Оз беше една од првите цели на Хамас на тој тажен 7-ми октомври. Настаните од тоа утро се болно врежани во сеќавањето на Елад Потерман и Ади Чери, кои го преживеаја нападот и веднаш го напуштија Израел и сега се во Белгија, пишува Politico.
Нивниот став е дека израелските власти ги предале. Не само тие, сите жртви на масакрот. Тие ја обвинуваат непријателската политика кон Палестина за зајакнување на радикализмот кој ја поткопа безбедноста на Израел и Израелците.
„Треба да кажеме дека му е жал и да признаеме дека не изневери. Треба да се каже дека поради него и неговата гордост беа убиени луѓе или како нас едвај преживеаја“, вели Чери, 45-годишен белгиско-израелски здравствен економист.
Таа и Елад се спасиле така што се заклучиле во сигурни соби за време на нападот и поминале таму 12 часа додека не се појавиле припадници на израелската армија. Во текот на тие мачни часови, се сеќаваат тие, ракети летаа над главата, терористите на Хамас упаднаа во куќите низ кибуцот извикувајќи „Алаху Акбар“ и „Убијте ги Евреите“, а потоа отворија оган.
„Користеа деца и тинејџери како мамка. Биле принудени да тропаат по вратите од куќите и да бараат помош за да не бидат убиени, а доколку некој им ја отвори вратата терористите би ги убиле или ги земале како заложници. Тие би го направиле истото со тие деца и тинејџери доколку во близина нема повеќе врати на кои да тропаат“, раскажува Елад Потерман (40).
Додека чекал помош во безбедната соба, на Фејсбук објавил дека тој, неговата сопруга Марија и нивната седуммесечна ќерка се затворени, како што велат, „со терористи и дека никој не доаѓа да им помогне“. Тој држел секира и нож во рацете додека чекал до вратата, подготвен да ги нападне оние што влегле внатре.
До неодамна работеше како учител, од безбедната соба праќаше како што веруваше последната објава на Фејсбук „Половина час сме затворени со терористи дома, никој не доаѓа“. Ниту тој, ниту неговата сопруга не очекувале да преживеат.
Антиарапски расизам
Во друга безбедна просторија, Чери и нејзиниот сопруг Орен и нивните три деца ја забарикадираа вратата најдобро што можеа со мебелот што го најдоа во близина. Тие преживеаја со чиста среќа и сопствени способности. Затоа се чувствуваат изневерени.
Причините за таквиот безбедносен пропуст на највисоките нивоа сè уште се нејасни и претставуваат голем срам за администрацијата на Нетанјаху.
„Ја оставија ќерка ми да умре. Тоа никогаш нема да го заборавам. Со свои раце ќе ги исфрлам од Кнесетот. Веќе почнав да организирам еден куп луѓе од тој крај, кои се напуштени и сакаат да го прават токму тоа“, вели Потерман, кој во иднина планира да се врати во кибуцот и да го обнови својот живот.
Потерман, како и бројните противници и критичари на политиката на Нетанјаху, го нагласуваат неговиот антагонизам кон Палестинците.
„Тој е во коалиција со екстремно десничарските партии, а неговиот министер за национална безбедност Итамар Бен-Гвир е осуден за антиарапски расизам. Два дена пред нападот, човек од Верската ционистичка партија ХаТзионут ХаДатит изградил колиба на Западниот Брег, иако тоа не е израелска територија. Тој потег беше ПР трик за да го измамиме народот на Израел дека ние сме земјопоседници таму и дека можеме да правиме што сакаме“, рече тој.
Додека конфликтот ескалира и се заканува да вклучи и други земји на Блискиот Исток, Потерман повика на „национално будење“ и за Израелците и за Палестинците да се издигнат над лагите што им ги кажуваат нивните политичари.
„Ние сме на работ на граѓанска војна и тоа е дело на Нетанјаху. Проблемот е што голем дел од населението со години е подготвено да ги повторува лагите кажани од политичарите“, вели Потерман и заклучува:
„Она што ги одржува овие режими е подготвеноста на луѓето да лажат. Во моментот кога не се подготвени да лажат и кога ќе се дознае дека кралот е всушност гол, сè брзо им пропаѓа“, велат тие.
