На 10 години затвор денеска во Жупанискиот суд во Загреб е осуден 50-годишниот Ведран Т., откако призна дека на 2 ноември минатата година го убил својот пријател, а потоа запалил неколку автомобили. Убиството се случило во стан во улицата Шварцова во загрепски Максимир. Случајот почнал да се разоткрива кога таму било пронајдено безживотното тело на 60-годишниот Маринко К., кој таму вршел градежни работи.
Подоцна се покажало дека од пиштол кон него испукал два истрела Ведран Т. Истиот ден во вечерните часови се запали автомобил на улицата Божидара Маговац. Утврдено е и дека неколку дена претходно на истата улица запалил две возила.
Откако тој се изјасни за виновен, процесот траеше релативно кратко. „Признавам се што ми се става. Јас сум виновен и се каам“, изјави тој пред судот. Бидејќи одговараше само на прашањата на неговиот адвокат Невен Антиќ, мотивите за подметнувањето пожар и убиството не се целосно разјаснети.
„Сопственикот на тие автомобили го познавам цел живот бидејќи заедно пораснавме. Ние сме пријатели и само го чекам моментот кога ќе можам лично да му се извинам. Го сметав и Маринко за пријател. Никогаш не си кажавме ниту еден грд збор. За сето ова е виновен кошмарот во мојата глава“, рече обвинетиот и додаде дека неговото семејство е подготвено да продаде дел од недвижноста за да ја плати штетата што ја направил.
Инаку, станува збор за човек кој до лани успешно водеше сметководствена служба, но сега фирмата пропадна бидејќи е во истражен затвор. Како малолетен учествувал во Татковинската војна, прво во специјална единица во Сисак, а потоа префрлен во ХВ. Се што преживеал во војната, убеден е, оставило трага на неговата психа.
„Со пандемијата на Ковид, тој кошмар во мојата глава започнува. Сè затвори, приходите престанаа. Се договорив со колегите дека ќе работат од дома, а јас ќе бидам во канцеларија, ќе одговарам на телефони и ќе одговарам на мејлови. Останав во канцеларија од утро до вечер за да ја спасам компанијата. Наскоро почнав да го поминувам времето со пиење. Прво беше пиво, а подоцна и жестоки пијалаци. Почнав да седам во канцеларија навечер бидејќи не сакав жена ми и веќе возрасните синови да ме гледаат така. Потоа почнав да користам кокаин. Сега знам дека тоа беше мојата најголема грешка“, признал тој, додавајќи дека тогаш не поднесувал да биде затворен и најдобро се чувствувал кога бил пијан до бесвест.
„Кога би можел да го вратам времето, би го направил тоа веднаш. Нема зборови да им се извинам на жртвите и нивните семејства, вклучително и моето семејство, сопругата и децата за она што го направив. Во еден момент изгубив се, работа, пријатели и тоа ме наведе да ги направам овие злосторства. Имам само една желба, имам уште толку многу знаење, вештини и желба и знам дека сепак можам да бидам корисен за општеството. Свесен сум дека ми претстои повеќегодишна затворска казна, но подготвен сум да заздравувам во затвор и знам дека имам уште многу да му дадам на општеството“, рече тој на крајот од својата одбрана.
