Кога ќе помислите на француската кујна, првото нешто што веројатно ви паѓа на ум, заедно со полжавите и паштетата од гуска (паштета од црн дроб од гуска), се жабовите нозе.
Можете да нарачате жаби во повеќето ресторани во Франција. Често се служат пржени, крцкави и зачинети со лук.
Секоја година Французите јадат околу 4.000 тони од ова традиционално јадење.
Увоз од странство
Но, иако француското Министерство за земјоделство смета дека јадењето е кулинарско наследство на источниот француски регион Бургоне-Франш-Комте, повеќето од тапаните на жабата се увезуваат од странство.
Во Франција, јадливите видови жаби се заштитени со децении. Во таа земја, како и во поголемиот дел од Европската унија, постојат строги прописи за тоа колкумина смеат да бидат фатени.
Во Бургоњ-Франш-Комте, на жабите им е дозволено да се ловат под строго дефинирани услови помеѓу крајот на февруари и април. Ова е време кога овие водоземци пристигнуваат во барите за репродукција.
Но, за да се задоволи побарувачката, француската гастрономска сцена увезува околу 2.800 тони жаби нозе од странство секоја година. Јадењето е многу популарно и во Белгија.
Но, гладните европски јадачи на жаби им создаваат проблеми на земјите снабдувачи, вклучително и Индонезија, најголемиот извозник на жаби нозе во светот.
Познавачите велат дека европските апетити за овој деликатес не само што ја загрозуваат популацијата на ретки видови жаби, туку и рамнотежата на екосистемот.
Експертот за заштита и грижа за водоземци и куратор на зоолошкиот музеј во јаванскиот град Бандунг, Ганџар Кахјади вели дека „владата минимално ја регулира и надгледува трговијата со жаби нозе“.
Тој додава дека нема официјални податоци за бројот на диви жаби во таа островска држава. „Не знаеме колку жаби се извезени, а колку останале во дивината.
Слична е ситуацијата и во Виетнам, уште еден голем извозник на барани водоземци. „Бројот на жаби овде општо е значително намален во последните децении“, вели Мај Нгуен од организацијата за заштита на животните Humane Society International.
„Кога живеев на село како дете, тие беа лесно да се најдат и фатат, но денес, по речиси 40 години, тешко е да се најдат дури и диви жаби“, вели таа, додавајќи дека владата за жал не планира да ги ограничи продажба или извоз на овие животни.
Ловот на жаби може да уништи сè уште неоткриени видови
Дождовните шуми во Југоисточна Азија, особено во Индонезија, се познати по нивната висока биолошка разновидност. Биолозите и научниците продолжуваат да откриваат нови, досега невидени животински видови таму.
Кахјади предупредува дека широко распространетиот лов на жаби може да ги уништи се уште неоткриените видови пред научниците да ги пронајдат. Тој додава дека мора итно да се направи повеќе кога станува збор за истражување и пред се заштита на животните.
Жабите се плен и ловци, што ги прави клучен дел од синџирот на исхрана.
Кога зборуваме за намалување на популацијата на инсекти, како што се скакулците и комарците, не можеме да ги прескокнеме водоземците, кои се незаменливи.
Жабите се природен инсектицид
„Жабите се едноставно природен инсектицид. Јадат инсекти кои можат да предизвикаат проблеми за земјоделството, но и за јавното здравје“, вели Кахјади. „Без жабите, би морале да користиме многу повеќе хемикалии за да ги контролираме овие инсекти, кои би биле штетни и за животната средина и за здравјето на луѓето.
Едно од решенијата би можело да биде фокусирање на одгледување жаби за извоз наместо нивно ловење, смета Кахјади, додавајќи дека тоа ќе биде од корист и за локалната економија бидејќи ќе се отворат нови работни места.
Фарма на посебни видови жаби во близина на Прованса
Францускиот продавач на риби Патрик Франсоа дошол до слична идеја пред 13 години. Тој ја основал веројатно првата фарма за жаби во јужното француско село Пјерелат во близина на Прованса.
„Гледам дека луѓето се повеќе се обидуваат локално да одгледуваат жаби. Затоа се фокусирав и на тоа“, вели Франсоа, кој сега одгледува жаби.
Неговиот проект беше овозможен од посебен вид жаби што го одгледуваа научниците. За разлика од жабите кои јадат само животни во движење, овој вид јаде и работи кои не се движат.
Од моментот кога ќе излезат до моментот кога ќе бидат убиени, жабите го поминуваат своето време во околу сто тенкови во просторијата за размножување на Франсоа. Исполнет е со звукот на водата и гласното кркање на мажјаците.
Франсоа ги зема предвид и еколошките цели, бидејќи во неговиот случај избегнува да увезува замрзнати жаби нозе од Југоисточна Азија или живи жаби од Турција.
„Самиот факт што не се внесуваат жаби од дивината е позитивен“, изјави тој за ДПА.
Денес, тој доставува жаби нозе на десетина купувачи на елитните пазари. Вели дека „нема повеќе, бидејќи и неговото производство не е бесконечно“.
Во меѓувреме, други одгледувачи во Франција го следат неговиот пример и основаат фарми за жаби.
Според податоците на Министерството за земјоделство од 2019 година, лозарите произведувале околу 10 тони жаби нозе годишно, а проценуваат дека во иднина тој број би можел да биде значително поголем.
