Мениеровата болест е хронична болест на внатрешното уво, која влијае на сетилото за слух и чувството за рамнотежа. Причината за оваа болест сè уште не е позната. Луѓето од сите возрасни групи страдаат од Мениерова болест, може да се појави на која било возраст.
„Најчесто се јавува на возраст од 40 до 70 години, нешто почесто кај жените“, објаснува за порталот N1 д-р Галина Јоковиќ, специјалист ОРЛ и супспецијалист аудиолог.
„Самата болест се дефинира со три симптоми: чувство на притисок и исполнетост во увото, губење на слухот и напади на вртоглавица проследени со гадење и повраќање кои траат неколку часа. „Слухот целосно или делумно се обновува по нападот, но со секој нов напад слабее“, вели д-р Јоковиќ.
Таа додава дека нападите на вртоглавица се сосема непредвидливи, со текот на времето самите пациенти откриваат дека има некои предизвикувачи, како што се: стрес, замор, недостаток на сон, јадење одредена храна или пијалоци. Понекогаш нападот на вртоглавица најавува чувство на притисок или исполнетост во увото или бучавата во заболеното уво се зголемува. По нападот, луѓето се чувствуваат исцрпени и уморни, можеби најмногу од сè исплашени.
„Нападите на вртоглавица понекогаш доаѓаат во серија на вториот до третиот ден, може да траат месец до два. Понекогаш пациентите се без поплаки неколку години. Најчесто нападите на вртоглавица се случуваат во есен и пролет, иако не постои правило“, вели таа.
Според д-р Јоковиќ, во доцните фази, вртоглавицата е поретка и повеќе не е толку интензивна. Функцијата на чувството за рамнотежа во внатрешното уво постепено се гаси, но и слухот станува послаб кај заболеното уво. Практично, кога ќе се изгасне чувството за рамнотежа, пациентот е конечно добро, бидејќи веќе нема опасност од вртоглавица.
„Особено тешка и оневозможувачка состојба се нападите со капка или кризите на Тумаркин отолит – опасна варијанта. Во овие ситуации, а најчесто во доцните стадиуми на болеста се јавуваат овие кризи, кога пациентот наеднаш паѓа, како турнат, без да изгуби свест“, вели докторката.
Болеста најчесто го зафаќа само едното уво, можно е по одредено време да започне и на другото уво.
„Со магнетна резонанца на внатрешното уво е познато и докажано дека во моментот на нападот доаѓа до отекување на внатрешното уво поради големата количина на ендолимфа во мембранозниот лавиринт. Зошто се создава оваа голема количина на течност и зошто не се ресорбира доволно, се уште не се знае“, објаснува нашиот соговорник.
Дијагнозата се поставува врз основа на анамнеза, оториноларинголошки преглед, аудиолошко-вестибулолошки тестови, електрокохлеографија, магнетна резонанца“, вели д-р Јоковиќ.
Таа додава дека според дијагностичките критериуми станува збор за можна Мениерова болест и дефинитивна Мениерова болест. Потребно е време и редовно следење на пациентот со сите дијагностички мерки за да се увери дека се работи за дефинитивна Мениерова болест.
„Друг аспект на оваа болест е влијанието врз квалитетот на животот, кој е значително нарушен кај овие лица. Непредвидливоста на текот на болеста и стравот од вртоглавица и повторени напади предизвикуваат нарушување слично на синдромот на посттрауматски стрес. Искуството на пациентите кажува низ што поминуваат луѓето кои доживуваат вртоглавица за прв пат и колку им е тешко да го поднесат тоа кога тоа се повторува на секои неколку дена“, вели докторката.
Мениеровата болест го намалува квалитетот на животот
Д-р Јоковиќ вели дека иако често се слуша дека се работи за ретка болест, таа е почеста отколку што претпоставуваме. Мениеровата болест е таква болест која значително го намалува квалитетот на животот, во животот на пациентот постојано постои страв од повторување на тегобите, што ги ограничува деловните и животните активности.
„Можеме ли да ги оставиме луѓето со Мениерова болест без надеж? Нема шанси. Секогаш мора да има помош, терапија и поддршка од лекарите“, посочува нашиот соговорник.
Според д-р Јоковиќ, третманот е долг и тежок процес. Најголем проблем е како да им се помогне на луѓето со Мениерова болест.
Таа вели дека има неколку прашања што треба да се решат:
Како да се запре и ублажи нападот на вртоглавица, гадење, повраќање и зуење?
Како да спречите нови напади?
Како да се зачува слухот и да се намали тинитус?
„Често, пред да започне нападот на вртоглавица, има чувство на притисок и исполнетост во увото и силно зуење. Можеби ова е моментот кога можеме да направиме нешто за да го запреме самиот напад на вртоглавица. За овој момент се препорачува во терапијата да се вклучи седативна, антиеметичка, системска и интратимпанична кротикостероидна терапија“, советува докторката.
Таа советува дека со цел да се зачува слухот и да се намали ѕвонењето во увото или да се опорави оштетениот слух, лековите да се даваат директно преку тапанчето во средното уво. Се користат кортикостероиди и гентамицин. Улогата на гентамицинот е да го заморува чувството за рамнотежа, а кога тоа ќе се случи, можеме да зборуваме за тоа дефинитивен лек.
Овој тип на терапија може да има последици како целосна глувост, но може да доведе и до подобрување на слухот и намалено зуење во ушите“, предупредува соговорникот на порталот N1.
„Интратимпаничниот третман се започнува само кога сме сигурни во дијагнозата и кога другите терапевтски протоколи не доведоа до подобрување. Некои автори пристапуваат кон овој метод само ако оштетувањето на слухот е сериозно. „Сè уште не се усогласени протоколите за интратимпанска администрација, а според различни автори, лекот се применува еднаш неделно, еднаш месечно, неколку дена по ред“, објаснува докторката.
Д-р Јоковиќ нагласува дека пациентот кој боледува од Мениерова болест не смее да биде без надеж.
Таа додава дека добрата дијагноза, јасно претставената состојба, запознавањето со она против што се бориме е веќе првиот чекор кон заздравувањето.
„Кога го учиме пациентот како да си помогне во случај на напад и како да користи терапија за да спречи нови напади, веќе е прескокнат цел кат во борбата против Мениеровата болест“, објаснува докторот.
Таа додава дека е важно да имате добар однос изграден на доверба со лекар кој е експерт за справување со овој проблем, а потоа можете да спиете помирно.
„Кога болеста повеќе не ја презема контролата врз вашиот живот, се чувствувате излечени“, заклучува д-р Галина Јоковиќ, специјалист за уво и супспецијалист аудиолог.
