Доколку политичарите во бриселскиот „балон“ беа навистина искрени, повеќето од нивните говори би започнале со „Почитувани членови, почитувани чинители… подгответе се за спиење“.
На денот кога шефицата на Европската комисија, Урсула фон дер Лајен, го одржа последниот говор во нејзиниот мандат за состојбата на ЕУ во Европскиот парламент, бриселскиот портал Политико прашува зошто високи претставници на ЕУ предизвикуваат зевања наместо аплауз.
Како што наведува, првиот предизвик за секој говорник во ЕУ е како да ја заинтересира публиката за политиките со кои не се чувствува блиска.
Ден Собовиц, кој пет години пишуваше говори за еврокомесарот Марош Шефчовиќ, го посочи вториот предизвик наречен „посредници“.
„Европските политичари никогаш нема да можат да постигнат блискост бидејќи на национално ниво има и други посредници, како новинари или инфлуенсери, кои ќе го толкуваат Брисел“, вели овој унгарско-швајцарско-израелски експерт за комуникации.
Според него, лекот за тоа е да се раскаже лична приказна, „мешавина од политичка линија и личност“ на говорникот.
Рене Брукмелен, кој четврт век пишуваше говори за холандските политичари и извршни директори, го опиша говорот во „балонот“ на ЕУ како спиечки, додавајќи дека „раскажувањето приказна“ е начин да се направи многу апстрактна тема поконкретна, повкусна. .
Таа, исто така, рече дека противењето на популистичката реторика е можно само ако е јасно што всушност прави ЕУ за луѓето.
Зборувајќи за говорот на Фон дер Лејен, Винсент Стуер, поранешен говорник на поранешниот претседател на Комисијата (Жозе Мануел) Баросо, укажа на концептот на наратив што го користи шефот на Европската комисија.
Стуер, кој сега работи за групата „Обнови ја Европа“ во Европскиот парламент, му вели на Политко дека покрај предизвикот како да се заинтересира публиката за политики што не им се блиски, предизвик е и прашањето чија е приказната. – на говорникот или на говорникот.
„Помалку е повеќе“, рече тој и објасни дека кога на дирекциите на Комисијата им се дозволува да придонесат во говорот, „финечниот производ се претвора во „новогодишна елка“.
Хелен Банер, која во 2019 година напиша говори за двајцата претседатели на Комисијата (Жан-Клод) Јункер и Урусла фон дер Лајен, вели дека е важно добро да се знае говорникот за кого пишувате – како мисли, што чита , во што ужива.
Еден од вознемирувачките фактори е што секој говор е преведен на 24 официјални јазици на ЕУ и дел од публиката секогаш нешто погрешно ќе разбере.
Покрај можните загуби во преводот, секој говор мора да биде доволно флексибилен за да влезе во посебните национални политички контексти на 27-те земји-членки.
„Уметноста е да се биде лична, да се води некоја мисија, да се биде во врска“, рече Банер, кој предава политички комуникации на Колеџот на Европа во Бриж. „И да имам храброст да кажам помалку“, рече таа.
Кога станува збор за Урсула фон дер Лајен, Брукмелен смета дека ѝ треба „малку повеќе емоции, малку повеќе страст“ во нејзините говори. „Но, таа е Германка, па затоа е тешко“, додаде таа.
