Податоците на МВР за кривичните дела против деца и семејства покажуваат тренд на постојано значително зголемување од 3.887 во 2013 година на 9.776 лани, со исклучок на 2015 година кога е забележано мало намалување. Сексуалните злосторства врз деца и семејства се во пораст, особено во последните две години, пишува во понеделникот Вечерњи лист.
Така, во 2021 и 2022 година пријавени се 194 и 216 силувања од 1081 во претходните години, а 98 и 68 сексуално вознемирување од 10-годишни 456, сексуална злоупотреба на дете под 15 години 411 и 261 (2019 максимум 435) од од 2642, привлекување деца кои ја задоволуваат страста 24 и 20 од 211 (61 во 2016 година), искористување деца за порнографија 363 и 440 од 2025 година, воведување на деца во порнографија 91 и 109 од 750 случаи за десет години.
Пред 10 години се регистрирани вкупно 10.202 сексуални престапи врз деца и семејства, а повеќе од една четвртина во 2021 и 2022, 1390 и 1331 година.
„Повреда на должноста за издржување“ е во пораст и во последните две години (647 и 710), додека претходните години ги имало околу петстотини. А „неспроведувањето одлука за заштита на благосостојбата на детето“ во изминатите три години – 130, 134 и 142 – е двојно зголемено во однос на претходните три, а „повреда на правата на детето“, кои од 2017 до 2019 година биле 1125, 1096 и 1661 година, од 2020 година постојано се зголемуваат 2208, 2424 и 2609 година.
Заканите постојано се зголемуваат, од 1472 во 2017 година на 2344 лани, а лани имало 72 случаи на наметливо однесување, додека претходните години немало повеќе од 48 пријави.
Што се случува со родителите и роднините во семејството? Дали навистина има се повеќе семејни криминалци? Не, но јасно е дека во претходните години имаше голема „темна бројка“ и затоа извештајот на МУП зборува за позитивни трендови во однос на насилството врз децата и семејствата.
Најпрво, законите се сменија во корист на прогон, што е обврска на државата, а не на барање на жртвата. Семејното насилство покажува колку е лажлива статистиката, пишува новинарот на „Вечерњи лист“, Маринко Јурасиќ.
