Вашингтон пост: Политиката на Бајден кон Вучиќ се повеќе изгледа како неуспешна
Кога претседателот Бајден ја презеде функцијата во 2021 година, неговата администрација идентификуваше години на нестабилност на Западен Балкан како закана за Европа. Официјалните лица увидоа дека Србија, најголемата земја во регионот, тврдоглаво остана во руската орбита. Тие се загрижени дека ако повторно избие насилство во регионот, Русија речиси сигурно ќе ја поддржи својата клиентелистичка држава. Сите овие грижи станаа поакутни по целосната руска инвазија на Украина, пишува Вашингтон пост.
Политиката на г-дин Бајден беше да го прифати авторитарниот претседател на Србија, Александар Вучиќ, во обид да ја оддалечи својата земја од Русија. Таа политика се повеќе личи на неуспешна, се вели во уредничкиот коментар на Вашингтон пост.
Во изминатите две недели, членовите на српската опозиција протестираа што независните набљудувачи ги оценија како масовни нерегуларности на изборите одржани на 17 декември, потсетува Вашингтон пост. На Бадник (според Грегоријанскиот календар, prim N1), полицијата насилно разби толпа која се обиде да влезе во зградата на градското собрание на Белград. Сцените на полициско насилство врз демонстрантите, за жал, како што се оценува, стануваат вообичаени во Србија. Но, овој пат, господинот Вучиќ и премиерката Ана Брнабиќ, како што истакнува американскиот весник, тврдеа дека протестите се обид за соборување на владата – и имплицитно го обвинија Западот за тоа.
Обраќајќи ѝ се на нацијата за време на немирите, господинот Вучиќ употреби заговорничка реторика. Тој рече дека српските разузнавачки служби знаеле дека опозицијата планира востание. Тој нејасно инсинуираше дека странците, ако не и нужно соучесници во немирите, веднаш ги отфрлиле неговите приватни предупредувања за можни немири и се радувале на дестабилизација на Србија. Тој им се заблагодари на „тие странски служби“, кои не само што слушаа, туку и обезбедија дополнителни разузнавачки информации, помагајќи им на српските институции да се подготват за најлошото.
Изјавите на г-ѓа Брнабиќ неколку дена пред немирите разјаснија кон што цели господинот Вучиќ. Таа им се заблагодари на руските безбедносни служби за давање разузнавачки информации кои покажуваат дека опозицијата „се подготвува да организира протест како Мајдан во Белград за да ја собори владата со револуционерни методи.“ Ден по говорот на г-дин Вучиќ, рускиот амбасадор во Србија изјави за руската држава телевизија дека тој претседателот на Србија рече дека има „неспорни информации“ дека Западот ги поттикнал протестите.
Господинот Вучиќ, еден од највештите политичари на Балканот, мора да е задоволен од самиот себе. Русија е моќен талисман во српската политика, а господинот Вучиќ го користеше со години. Многу Срби се чувствуваат блиски со православните Руси и гледаат на Москва како моќен заштитник, особено откако НАТО го бомбардира Белград во 1999 година. Подгревајќи го незадоволството кон наводно недоверливиот Запад и усогласувајќи се со Москва, г-дин Вучиќ добива поени со националистичкото мнозинство додека ги опишува своите демократски противници како марионети на странски интереси.
Вучиќ, меѓутоа, приватно постојано ги уверувал своите западни соговорници дека се бори најдобро што може својата непослушна нација да ја доближи до Европската унија на која и припаѓа и дека тој е нивниот единствен доверлив партнер.
Администрацијата на Баједно ја засноваше својата политика на помирување на тестирање на приватните гаранции на г. Вучиќ. Иако неколку опасни кризи во соседно Косово во претходната година „имаа српски отпечатоци од прсти на нив“, Соединетите држави избегнаа преголема вина на двете страни, претпочитајќи повици за мир, истакнува Вашингтон пост.
За жал, српскиот автократ возврати со продолжување на политиката на балансирање. Тој во неколку наврати одби да се приклучи на западните санкции против САД, дури и кога му се помилуваше на Западот дозволувајќи српското оружје да оди во Украина преку посредници. Одвреме-навреме ја врзуваше Србија уште поблиску до Русија. Во светло на неодамнешните настани, се издвојува посетата на министерот за внатрешни работи на Србија на Москва во 2021 година, кога тој ги зеде информациите за прислушуваните руски опозиционери кои одржуваа состаноци во Белград, и потпиша договор со Русија за заедничка борба против „обоените револуции“. И во 2022 година, кога војната во Украина беше во полн замав, Србија потпиша договор со Русија за координација на надворешната политика.
Неодамнешните протести не претставуваа никаква закана како државен удар. Опозициските лидери тврдеа дека провокатори од редовите на фудбалските хулигани ги поттикнувале нередите, а на полицијата и дале изговор да реагира бурно. Но, и да не беше организирана оваа провокација, малата група демонстранти не претставуваше закана за преземање на власта. Што се однесува до обвинувањата дека Западот ги поттикнува протестите,
