Откако Марица Михајловиќ излезе во јавноста со своите тврдења за акушерското насилство во Сремска Митровица и она што го доживеала, овој случај ја отвори „Пандорината кутија“ и ги охрабри другите жени да проговорат за траумата што самите ја презеле од породилното одделение. Една од нив е и Милица Васковиќ Ѓорѓевиќ, која се породи на 30 август во Белград на клиниката „Народни фронт“. Како што рече, случајот од Сремска Митровица ја поттикнал да пишува и да ни ја раскаже својата приказна „од почеток до крај“. Како и многу други жени, траумата од породилиштето ја зеде со молчење и не ја пријави во ниту една институција.
„Пациентот е примен на Клиниката на 30.08.2023 година. во 37-та гестациска недела поради болка од типот на контракција и пукање на вода со состојба по фрактура на карлицата, хронична хипертензија и бронхијална астма… Операцијата помина добро… Во понатамошниот постоперативен тек по примена на антибиотска терапија ( Longacef), кај пациентката развила системска алергиска реакција при препишување на антихистамин и антиалергиска терапија, на што пациентот добро реагирал и состојбата се стабилизирала под интензивен надзор на гинеколог и интернист. Поради тешка анемија, на пациентката и е трансфузија на крв… Од клиниката е отпуштена оздравена, во добра општа состојба, со редовни гинеколошки и ултразвучни наоди…“
Ова е дел од отпусниот список на Милица Васковиќ Ѓорѓевиќ кој ни го достави на увид. Некој би рекол дека горе-долу се беше во ред. Жената се породила со царски рез, имало алергиска реакција на лекот, персоналот реагирал навремено. Таа се опорави и си замина здрава дома со своето здраво дете.
Ниту збор како се случила алергиската реакција на прво место, како го примила Лонгацеф иако пријавила дека е алергична на лекови, ниту збор за тоа со какви здравствени проблеми го напуштила Народниот фронт, од кој се уште се опоравува. на свој трошок во приватни здравствени установи.
Ниту еден збор за лекувањето, навредите, недовербата и несериозно преземање на тегобите што ги има.
„Рано наутро на 30.08.2023 година во осум часот ми пукна водата, па итно отидовме на Народен фронт да бидеме прегледани и испратени на итен царски рез бидејќи не смеев да се породам по природен пат. до висок притисок и претходна повреда на колкот. Кога стигнав во болницата во Саветовалиште, не сакаа веднаш да ме примат, иако плодната течност ми беше видно отечена“, ја започнува својата приказна Васковиќ Ѓорѓевиќ за N1, која воедно беше почеток на болката што ќе го придружува породувањето. и постпарталниот период.
Таа продолжува дека по 40 минути чекање во чекалната била приклучена на ЦТГ. Медицинските сестри доаѓале и си оделе, ги гледале наодите и и рекле дека нема контракција и дека „нема поим како изгледа кога ќе пукне водата“.
Нашата соговорничка беше упорна и инсистираше некој од докторите да ја прегледа, за по повеќе убедување да заврши на гинеколошката маса.
„Ме прими една постара докторка, која исто така беше многу непријатна, но при прегледот виде дека навистина ми пукна водата“, вели Васковиќ Ѓорѓевиќ и додава дека оттаму била испратена на родилното одделение каде одлучиле да се итно царски рез.
Таа наведува дека и до ден денес не го знае името на дежурниот лекар кој го извршил породувањето, бидејќи отпусниот лист го напишал друг лекар, а оттогаш не го видела.
„Во театарот на операционата маса ме навредуваше и понижуваше велејќи дека сум дебела крава тешка 120 килограми, иако немам толку многу. Не се срамам што имам толку развиени алергии, од каде ми е астмата и што молчам и трпам контракции. Само се молев на Бога да преживееме и јас и моето бебе, а тие набрзо ме заспаа“, се присетува нашата соговорничка.
Се разбудила од анестезија со силни болки и како тоа да не е доволно, ја чекале груби медицински сестри. Како што вели, еден од нив и се заканувал со зборовите „Не сакаш да соработуваш? Сега ќе те викам доктор“, а другата на царски „направи драма зошто мора да ми го крева креветот – ќе и ја уништам кичмата“.
„Два дена по царскиот рез, на 1 септември, медицинската сестра Милица, не го знам нејзиното презиме, ми даде неколку инјекции за воспаление, меѓу кои и инекција Лонгацеф. Но, таа ја даде таа инјекција директно во вена и покрај тоа што и кажав дека не се чувствувам добро. Таа продолжи да ја дава инјекцијата со големо забрзување. „По само неколку секунди, забите почнаа да ми трнеат, почувствував многу мачнина, почнав да губам свест, јазикот ми се вкочани, не можев да мрдам ниту раката, ниту ногата“, вели Васковиќ Ѓорѓевиќ.
Во тој момент доживеала силна алергиска реакција на лекот, односно анафилактичен шок кој може да биде фатален. Медицинската сестра веднаш реагирала и околу родилката се создала велк број на лекари и медицински сестри. Како што вели, дошле да ја спасат.
„Се сеќавам на се, но знам дека не можев да зборувам или да се движам. Една сцена ми го одбележа животот, ми го одзедоа бебето за да не гледа. Никогаш нема да го заборавам“, вели оваа млада мајка.
Васковиќ Ѓорѓевиќ ја водеше бременоста во „Национален фронт“, но не од почеток, туку по првиот престој во таа институција поради високиот притисок. Тој вели дека изјавила на што е алергична и дека тоа било запишано во медицинската документација, но дека никаде не е забележана алергија на Лонгацеф. Таа додава дека не е евидентирано дека има болести кои поради компликации може да доведат до оштетување на видот, иако тоа, како што тврди, неколку пати го кажала на лекарите.
Откако лекарите ја спасиле од тешки, опасни по живот алергиски реакции, медицинската сестра која и го инјектирала лекот и покрај предупредувањето и рекла: „Добро си, само се плашиш“, тврди нашиот соговорник.
Анафилаксата предизвикала влошување на нејзината анемија, поради што морала да прими две единици крв.
Неколку часа подоцна, вели таа, медицинската сестра која го администрирала Лонгацеф ја однела во бањата и ја оставила таму. Бидејќи не можела сама да стане и да се врати во собата, ги повикала медицинските сестри од одделението да и помогнат.
„Никогаш повеќе не ја видов медицинската сестра која ми инјектира Лонгацеф. Знаеја дека сум алергичен и ми дадоа. По тој настан, лекарот кој беше дежурен во неделата дојде да ме види само еднаш. Докторот што ме оперираше не дојде, а не му го знам ни името и презимето“, истакнува нашиот соговорник.
Иако сето ова звучи доволно драматично, таа забележува дека нејзината борба започнува дури по излегувањето од породилиштето. Имено, уште додека била во породилиште, таа почнала да го губи видот што го пријавила, но одговорот бил дека – откако ќе си оди дома, ќе оди на офталмолог.
„Кога отидов на офталмолог, дознав дека поради притисокот врз крвните садови од алергиска реакција, во очите настанале цистоидни едеми, благодарение на што маглата ме обзема. Речиси пет месеци се лекувам во приватни болници. Видот ми се подобри, но визуелната острина е сè уште нестабилна бидејќи едемите се враќаат. Имам 10 до 15 проценти оштетен вид на двете очи. „Мојот гинеколог и офталмолог ми рекоа дека поради мојата здравствена состојба повеќе нема да смеам да имам деца бидејќи може целосно да го изгубам видот“, вели Васковиќ Ѓорѓевиќ.
Нејзините медицински досиеја, до кои имала пристап N1, покажуваат серија посети на приватни здравствени установи десет дена по породувањето, како и серија инјекции и други лекови кои ги примила на сопствен трошок за да си го врати видот.
Тоа што го доживеала не го пријавила ниту кај заштитникот на правата на пациентите, ниту во управата на Клиниката „Народни фронт“, ниту во здравствениот инспекторат. Таа вели дека собрала храброст да го раскажува сето ова долго време.
„Секојдневно добивам поддршка, помош и разбирање од сопругот, мајка ми, пријателите и колегите. Но, секој пат кога видот ми се влошува, се сеќавам на се што се случи на 1 септември и потоа, и едноставно чувствувам дека се изневерувам себеси и моето дете со тоа што молчам и не ја споделувам мојата приказна. Детето ми беше одземено во првите денови од животот додека одев кај приватни лекари за да решам многу здравствени проблеми. Ова го пишувам за сите други трудници, мајки и мајки. Никој не заслужува да биде третиран лошо од лекарите и медицинските сестри во породилиштето. Ни треба поддршка, сочувство, помош, безбедност“, заклучи Милица Васковиќ Ѓорѓевиќ.
