Еден привремен благородник требаше да стане „регент“, а Германија требаше да стане „Рајх“. Апсењата на десничарската мрежа оваа недела откриваат дека бизарното не е секогаш смешно.
Дури и меѓу оние што се собраа на таканаречениот Worldwebforum во Цирих пред три години, започна метежот кога „принцот“ Хајнрих XIII Ројс го фати микрофонот и почна да изговара говор напишан на англиски јазик.
Тој рече дека СР Германија не е суверена држава, но сепак е окупациона зона под контрола на сојузниците. За него Германија не е земја туку нешто како компанија и така се управува. Сето тоа одамна е познато од идеологијата на таканаречените „Граѓани на Рајхот“, вели Дојче веле (ДВ).
Дали е сето тоа лудо? Секако дека е. Но, проблемот е што овие луѓе навистина веруваат во тоа што го кажуваат.
Службата за заштита на уставниот поредок проценува дека околу 21.000 луѓе во Германија припаѓаат на таа сцена и веруваат во овие тези. Најрадикалните прогласуваат „самоуправа“ според системот – штом Германија не е држава, тогаш јас сум држава.
Тие не плаќаат даноци или не застануваат кога ќе ги запре сообраќајот. И обично завршува без поголеми инциденти, но не секогаш.
Можеби луд, но и вооружен
Оваа група не е единствена, но се смета за опасна. Многу од нив имаат дозвола за чување оружје, лов или спортување. Досега службите откажале над илјада вакви дозволи кога дознале дека некој е вброен меѓу „граѓаните на Рајхот“, но се верува дека околу петстотини од нив се уште се вооружени.
А одземањето оружје е зачинета задача. Така, Волфганг П. во 2016 година пукал во полицијата во баварскиот град Џорџенснгмнид и убил еден полицаец. Слично нешто се случи овој април во Баден-Виртемберг. Службите сметаат дека околу две илјади „граѓани на Рајхот“ се склони кон насилство.
Уште поопасно е кога, како во оваа шарена екипа која сонуваше државен удар во Германија, има и војници или поранешни војници од специјалните единици.
Така несудениот германски монарх сметаше на воената помош на поранешниот полковник Максимилијан Едер од специјалните единици на армијата. Пензионерот Едер со текот на годините стануваше се порадикален, а „се прослави“ на протестот против мерките за корона кога рече дека специјалните единици треба да одат во Берлин и да се вкрстат со политичарите што ја водат земјата.
Тоа беа уставобранители?
Во тоа друштво се нашол и Ридигер фон П., а се верува дека заедно со „принцот“ бил на чело на заговорниците. Тој беше дури и командант на баталјон на падобранци во Бундесверот, а нечесно беше отпуштен од војска кога беше откриено дека крадел и продавал оружје.
Истрагата за планирањето на пучот доведе до сомнеж за активен член на специјалните единици. Тука е и поранешниот полицаец Михаел Ф., кој беше суспендиран од полициските сили не само затоа што активно учествуваше во протестите против мерките за корона, туку и затоа што таму го изведе нацистичкиот поздрав.
Овие случаи го наметнуваат прашањето како е можно луѓе кои се заколнале дека ќе го зачуваат уставниот поредок на оваа држава сонувале да ја урнат власта. Тие знаеле да користат оружје бидејќи добивале врвна обука во војска или полиција.
Тоа му стана јасно и на Бундесверот при скандалот со неонацистите во неговите редови, така што од 2017 година секој што сака да ја облече униформата подлежи на безбедносна проверка. Сега вклучува можна склоност кон екстремни ставови и насилство.
Од овој октомври воведена е уште построга проверка за сите што сакаат да влезат во некоја од специјалните единици. Но и германската армија е свесна дека е тешко да се проверат поранешните резервни војници.
Само ако е против државата
Во групата што наводно ја собрал доверливиот регент Хајнрих XIII Реус – наводно бил планиран државен удар во неговиот замок во Тирингија – имало и разни други десничари, антиваксери, езотеричари, носталгичари за ГДР.
Како воопшто се собраа? И дали навистина веруваа дека неколку десетици од нив можат да ја преземат власта во земја со над осумдесет милиони жители?
Тоа е многу потешко да се одговори. Може да се претпостави дека се собрале преку лични познаници, а потоа нивната решителност пораснала како грутка што се тркала по рид. Службите забележаа слична радикализација кај оние кои протестираа против мерките за корона – секако имаше многу обични граѓани на тие понекогаш масовни протести, на кои не им беше на ум рушењето на државата.
Но, дали навистина верувале дека ќе успеат?
Веќе се напишани цели истражувања и книги на тема „групно размислување“ – како луѓето во затворена група се слушаат само едни со други, не искажуваат мислење спротивно од она што мислат дека мнозинството мисли, а потоа се повеќе се уверуваат на ставовите на групата. Тоа се виде и при нападот на Капитол во Вашингтон.
Во денешниот свет на социјалните мрежи, луѓето често пишуваат и читаат само она што го пишуваат луѓето со слични верувања бидејќи сите останати се „под контрола“. Ова создава верување дека всушност „сите“ размислуваат така како што мислат – но не се осмелуваат да го кажат тоа поради страв. Но, кога ќе се освои Бундестагот и тие ќе ја преземат власта, на сите ќе им се „отворат“ очите и ќе паднат на колена пред германскиот принц.
Тоа не е смешно
Сè на сè, ништо повеќе не е смешно. Според оценката на Службата за заштита на уставниот поредок за овој обид за заговор, „оваа откриена мрежа е типичен пример за создавање на нова мешана група на лица склони кон насилство во која идеологијата „граѓанин на Рајхот “ и се спојуваат теории на заговор од областа на недоверба кон институциите на државата и екстремната десница“, пишува директорот на Службата, Томас Халденванг.
Германската држава – иако заговорниците не веруваат дека воопшто постои – сега треба да им го докаже заговорот за кој се обвинети на сите обвинети во истражниот затвор. Иако е малку веројатно дека државен удар би бил успешен, можно е да има жртви и големи штети. Процесот може да потрае некое време.
