Како што пишува Forbes Slovenia, Федералните резерви на САД имаат најголеми залихи, по што следат Германија и Италија.
Цената на златото е повисока од кога било. Побарувачката е поттикната и од централните банки, особено од земјите во развој, кои го гледаат златото како инвестиција што ја зачувува вредноста во време на зголемена геополитичка неизвесност и економски шокови.
Затоа, не е изненадувачки што во последните три години, купувањата од централните банки надминаа илјада тони годишно.
Forbes Slovenia истражуваше кои земји имаат најголеми резерви на злато.
САД: 8.133 тони
На крајот од минатата година, САД имаа 8.133,46 тони злато. Количината не се промени значително во последната деценија. Според медиумите, залихите вредат околу 700 милијарди долари.
Поголемиот дел од ова злато наводно се чува во депозити низ Америка, како што е United States Bullion Depository, попознат како Fort Knox.
Германија: 3.350 тони
Германија, исто така, има прилично стабилни резерви на злато, кои само малку се намалија од 2012 година (кога имаше 3.396 тони). Според нејзината веб-страница, ги чува своите резерви во магацинот на централната банка на Бундесбанк во Франкфурт, но и во Федералната резервна банка (ФЕД) во Њујорк, Банката на Англија и Банката на Франција.
За време на Студената војна, плашејќи се дека Советите би можеле да го пронајдат златото, Германците ги ширеа своите резерви низ целиот свет. Помеѓу 2013 и 2017 година, дел од резервите беа вратени во Франкфурт. Како што неодамна објави Фајненшл тајмс, и Германија и Италија сè уште чуваат повеќе од една третина од своите резерви во магацинот на ФЕД во Менхетен. Во обете земји, во услови на тензии меѓу ФЕД и администрацијата на Доналд Трамп, има повици за враќање на златото дома, каде што централните банки и Европската централна банка (ЕЦБ) имаат поголем надзор.
Италија: 2.452 тони
Италија не ги променила своите резерви на злато во последната деценија. Повеќе од илјада тони се чуваат кај Банката на Италија, приближно иста количина – како што веќе споменавме – кај американскиот Федерален резервен систем, а помал дел се чува во трезорите на швајцарските и британските централни банки.
За резервите на злато многу се зборуваше во 2019 година, кога сенаторот од крајната десница на Лигата, Клаудио Борги, во законодавниот процес поднесе закон кој, според него, имаше за цел да разјасни чии резерви на злато се во сопственост. Овој потег покрена прашања за тоа дали Италија има намера да го надомести својот висок буџетски дефицит со продажба на злато. Борги потоа изјави дека Италија „нема да продаде ниту еден грам“ од своите резерви на злато за да ја пополни буџетската дупка. Како што објави Ројтерс, германскиот економист Даниел Грос во тоа време изјави дека некои конзервативни инвеститори процениле дека, со оглед на лошата состојба на финансиите на Италија, златото е единствената заштита во случај на банкрот на државата.
Франција: 2.437 тони
Франција ги стекнала поголемиот дел од своите резерви на злато во педесеттите и шеесеттите години од минатиот век. Во последниве години, таа малку ги зголемила своите резерви; денес има два тони повеќе отколку во 2012 година. Поголемиот дел од златото се чува во трезорите под Банката на Франција во Париз, а помал дел во странство.
Русија: 2.330 тони
Во последните години, Русија купи злато во вредност од десетици милијарди евра за да ја намали зависноста од американскиот долар. Оваа година, на ранг-листата на најголемите иматели на златни резерви, ја престигна Кина.
По воениот напад врз Украина, неколку земји воведоа санкции против Русија, ограничувајќи го нејзиниот пристап до глобалниот пазар на злато. Сепак, Русија има и своја индустрија, па затоа е помалку зависна од увоз.
Кина: 2.296 тони
Во 2012 година, Кина имаше 1.054 тони злато, а денес има повеќе од двојно. Таа е исто така најголемиот производител на злато во светот, со околу десет проценти од вкупното светско производство.
Локалната побарувачка за злато се зголеми поради растечкото богатство на кинеската средна класа, но централната банка ги зголемува и своите резерви на овој скапоцен метал.
Аналитичарите неодамна наведоа различни можни причини во изјавите за американскиот „Њузвик“; некои веруваат дека Кина купува злато како заштита од зголемени геополитички ризици, бидејќи е главна цел на администрацијата на Доналд Трамп во трговската војна. Други веруваат дека ова е контранапад бидејќи Кина сака да ја намали својата изложеност на доларот со продажба на обврзници и купување злато.
Швајцарија: 1.040 тони
Последната од земјите со четирицифрени резерви на злато. Поголемиот дел од ова злато се чува дома, а дел во Банката на Англија и Банката на Канада.
Во 2014 година, гласачите одлучија на референдум дали централната банка треба да ги зголеми своите резерви на злато од седум на 20 проценти. Преовлада статус кво, бидејќи 78 проценти од гласачите гласаа против него.
Индија: 880 тони
Резервите на злато на Индија се зголемија во последната деценија, од само 557 тони во 2012 година. Таа ги зголеми своите резерви на почетокот на 2021 година, кога многу земји продаваа злато за да финансираат мерки за ублажување на ефектите од пандемијата на коронавирус. Земјата има и големи приватни резерви, особено во форма на накит.
Иако Индија има мала рударска индустрија, таа не може да ја задоволи националната побарувачка, па затоа увезува поголем дел од скапоцениот метал.
Јапонија: 846 тони
Јапонија е 2. ги зголеми своите резерви за околу 80 тони (тогаш беа 765 тони). Нејзините резерви на злато се доста стабилни, а единствената поголема продажба се случи во декември 2020 година, кога јапонската централна банка продаде 80 тони злато на друга владина институција за да обезбеди пари за финансирање мерки за време на пандемијата.
Јапонија е дом на богати наоѓалишта на злато, кои Јапонците ги експлоатираат со векови во рудникот Хишикари. Дополнителни резерви се откриени во последните години.
Турција: 632 тони
Турција исто така брзо ги зголемува своите резерви; во 2012 година не беше ниту меѓу 15-те најголеми сопственици на злато во светот. За време на пандемијата, продаваше злато, но потоа повторно почна да ги зголемува своите резерви. Причината лежи во загриженоста за односите со САД и кризата на националната валута – турската лира, пишува Форбс Словенија.
