Северна Кореја разнесе делови од патот долж границата со Јужна Кореја, откако го обвини јужниот сосед дека фрла „непријателски летоци“ од беспилотни летала над севернокорејската престолнина Пјонгјанг во петокот. Ова е ново заострување на односите на Корејскиот полуостров, па тпортал претставува преглед на воената сила на двете земји, кои по којзнае кој пат повторно се на прагот на вооружен конфликт.
По Корејската војна од 1950 до 1953 година, двете земји останаа во непријателски односи, војната технички никогаш не заврши, туку беше потпишано само примирје, а лошите односи беа интензивирани во следните децении од северниот сосед, и двете поради внатрешно-политички и надворешно-политички потреби. До пред неколку години, разговорите макар и извесно време одеа во насока на можно смирување на ситуацијата, но во последните неколку години Северна Кореја повторно ја заострува реториката.
Иако засега нема индикации дека последното минирање на патот би било нешто друго освен вообичаените провокации и покажување мускули, ниту дека наскоро би можел да дојде до директен вооружен конфликт, не може да биде сигурен дека ова не е почеток на нова војна. па тпорталот претставува споредба на двете армии кои би учествувале во тој можен воен судир.
Северна Кореја има двојно повеќе војници
Кога ќе ги погледнете тешките бројки, Северна Кореја има повеќе од двојно повеќе активни војници од нејзиниот јужен сосед, со 1,3 милиони, рангирана на четвртото место во светот, со уште 560.000 во резерва, според Global Fire Power. Јужна Кореја има 600.000 активни војници, но има 3,1 милион резерви кои може да ги повика доколку избие војна.
Северна Кореја е бројно посилна во борбени авиони, тенкови, артилерија, повеќецевни ракетни фрлачи, бродови и подморници, додека Јужна е посилна по бројот на борбени хеликоптери и оклопни возила. Сепак, сувите бројки не кажуваат многу, бидејќи при евентуален конфликт треба да се земат предвид две исклучително важни работи.
Нуклеарно оружје
Првото е, секако, нуклеарното оружје кое го поседува Северна Кореја, додека Јужна Кореја нема такви капацитети, а прашањето беше дали може да сметаат на американската нуклеарна помош, бидејќи САД не се заинтересирани да учествуваат во нуклеарна војна во која самата може да биде нападната. Според проценките на експертите, бидејќи нема точни податоци од таа земја, Северна Кореја има 50 нуклеарни боеви глави и фисилен материјал за меѓу 70 и 90 дополнителни. Во последниве години, таа постојано спроведуваше нуклеарни тестови и тестираше различни ракети, вклучително и интерконтинентални балистички ракети кои имаат дострел до Соединетите Американски Држави, а исто така разви балистички ракети кои можат да се лансираат од подморници.
Кога станува збор за нуклеарното оружје, се поставува прашањето која од светските нуклеарни сили би била доволно „луда“ да започне нуклеарна војна, со сите последици кои би настанале како за жртвата на нападот, така и за земјата што би спроведе, и секогаш некако бара одговор дека, ако некој, тоа би била Северна Кореја. Се смета дека другите земји користат нуклеарно оружје како одвраќање против потенцијалните непријатели кои можеби ќе сакаат да окупираат дел од нивната територија. Како и да е, аналитичарите сметаат дека ниту Северна Кореја, односно нејзиниот лидер Ким Џон-ун, не би била доволно „луда“ да го нападне јужниот сосед со нуклеарно оружје.Како би реагирале Кина и Русија?
Доколку се случи такво нешто, може да се очекува силен одговор од јужнокорејската, американската и јапонската војска. Иако САД веројатно нема да го користат сопственото нуклеарно оружје во таков одговор, се верува дека трите војски имаат доволно разновидни конвенционални ракети за да ја натераат Северна Кореја да зажали за својот потег. Меѓутоа, тука треба да се земат предвид и земјите-партнери на Северна Кореја, Кина и Русија, и двете исто така нуклеарни суперсили, бидејќи прашање е дали и тие би биле вклучени во конфликтот и до кој степен.
Друга важна работа што треба да се земе предвид кога се зборува за нумерички посилната армија на Северна Кореја е вистинската состојба на таа армија. Што се однесува до оружјето и технологијата, аналитичарите сметаат дека тоа е застарено. На примерот на борбените авиони се гледа дека имаат најмногу кинески авиони Ченгду Ј-7, 120, а всушност е лиценцирана копија на рускиот авион МиГ-21, од кои имаат и околу 25. Заедно со 35 руски авиони МиГ-29, ова се во исто време, најмодерните авиони во севернокорејското воздухопловство, кое има и околу 200 застарени кинески авиони Шенгјанг Ф-5 и Ф-6, кои се лиценцирани копии на Руски авиони МиГ-17 и МиГ-19, пишува тпортал.
Јужна Кореја има „невидливи“ авиони Ф-35
Од друга страна, столбот на јужнокорејските воздухопловни сили го сочинуваат 40 модерни американски „стелт“ F-35A, 59 авиони F-15 и околу стотина F-16 во локализираната верзија на KF-16 C/U, и уште 20 авиони Ф-35А се од САД одобрени за продажба. Исто така, Јужна Кореја развива свој „невидлив“ ловец KAI KF-21 Boramae, кој планираат масовно да го произведуваат во 2026 година.
Слична е ситуацијата и со морнарицата, каде што, иако Северна Кореја номинално има повеќе бродови, тие се значително послаби бродови. Така, нема разурнувачи, додека Јужна Кореја има 12, односот на фрегати е 2 спрема 16 во корист на јужните соседи, додека Северна Кореја доминира во количината на помали, патролни бродови со 169 спрема 35. Јужна Кореја исто така има два носачи на хеликоптери и гради свој носач на авиони, кој треба да биде готов до 2033 година.
Застарени руски тенкови
Ситуацијата со тенковите не е поинаква, така што Северна Кореја има претежно застарени руски тенкови Т-72, Т-62 и Т-55, заедно со многу тенкови од сопствено производство Чонма-Хо и Покпунг-Хо, кои исто така се базирани на руските Т-62 и Т-72. Јужна Кореја, од вкупно 2.500 тенкови, има 1.700 помодерни тенкови К1 и К2.
Севернокорејската воздушна одбрана се заснова на руска технологија и лиценцирано производство на копии на С-300 и С-400, додека Јужна Кореја, меѓу другото, ги поседува системите Патриот и ТХААД и планира своја верзија на израелската железна купола. да се одбрани од евентуален напад од север.
Кога ќе ја оставите технологијата на страна, останува работната сила, а има и неколку размислувања за тоа како војниците од двете страни би се однесувале во борба. Познато е дека севернокорејските војници се неухранети, како и целата нација, поради значителната сиромаштија на земјата, но од друга страна, во таа земја веќе 70 години луѓето се индоктринираа дека Јужнокорејците и Американците се најголеми непријатели. и дека должност на сите е да ги убијат бидејќи го загрозуваат опстанокот на Северна Кореја.
Поради ова, севернокорејските војници се сметаат за натпросечно мотивирани за борба, а дали таквата индоктринација може да ја надмине физичката слабост останува прашање. За јужнокорејските војници, пак, во самата Јужна Кореја долго време постоеше мислење дека се разгалени затоа што пораснале во изобилство и дека прашање е како ќе се однесуваат кога ќе почне пукањето. Меѓутоа, во последните години и тоа мислење се промени, а во земјата расте довербата во способноста на армијата да го одбрани населението од евентуален севернокорејски напад, пишува тпортал.
Заклучокот е дека јужнокорејската армија, иако бројно послаба во повеќето делови, е помодерна борбена сила и веројатно е способна да се одбрани од севернокорејски напад, без помош на САД и Јапонија. Но, колку помодерно оружје би се користело и колкава нумеричка супериорност и мотивација за борба, останува да се види во случај на конвенционален конфликт, за кој најголемиот дел од светот се надева дека никогаш нема да се случи.
