Ако го следите психијатарот д-р Владимир Ѓуриќ на социјалната мрежа Фејсбук, тогаш знаете колку неговите статуси на различни теми удираат до срце и добро опишуваат одредени настани, општествени појави и чувства.
Ѓуриќ, доктор по медицина и специјалист по психијатрија, на својот Фејсбук профил напиша статус за настан од пред многу години кој остана врежан во неговото сеќавање.
Оваа ситуација во која се нашол како психијатар му помогнала многу да научи и решил да ја сподели со другите.
Нејзиниот статус ви го пренесуваме во целост:
„Во морето од емотивни тобогани низ кои обично поминува секој просечен психијатар во текот на една работна недела…а понекогаш и во текот на работен ден…ме заглави едно утро…пред една година…кога мојот драга…драга и прекрасна пациентка од триесет и кусур години… накратко, Жена-Змеј во секој поглед…дојде и едноставно плачеше првите дваесетина минути од сесијата…
Од моите прекрасни учители, одамна научив дека во такви ситуации треба само да се пуштат пациентите… да седат со нив во агонија… да молчат и едноставно да чекаат солзите да го направат она за што се дизајнирани. .да се декомпресира и исчисти…да ја затвори чешмата на напатената душа…малку да помине болката…да биде се полесно…и да разговараме…
Откако солзите престанаа… пациентката ми ја покажа пораката што ја доби неколку минути пред почетокот на сесијата… што ја расплака… најобична СМС порака од мобилниот оператор дека и истекол договорот.. и дека би било многу згодно и паметно да дојде да потпише договор на две години… затоа што така ќе биде поефтино…
Во еден момент ми беше јасно…
Не е за тебе… и веројатно се прашуваш зошто некој би плачел како дожд поради таа сосема обична порака…
Веројатно никој…на оваа земјина топка…освен некој што има уште шест месеци живот…според дефинитивната прогноза на почитуваниот совет од ГАК…и тоа е во најдобар случај…а ако се се редат коцките…
Веројатно никој… освен тој што умира… па не вреди толку да се обврзува…
После тоа малку разговаравме… се обидов да ја охрабрам… да се обиде со здрав разум и храброст да се соочи со се што ја чека… и да најде нешто значајно за кое ќе се држи и што ќе мотивира. неа за таа херојска борба… и направивме план како тој да оди ден за ден… и да решава по еден проблем… и да заврши се што треба да се заврши… секој муабет.. Секој поздрав и секоја прегратка… и повторно да најде начин да се заштити што е можно повеќе… и некако да одвои уште неколку магични моменти од овој проклет живот… што е, како за инает, најубаво токму кога го немаме премногу пред нас…
И на крај дури се смеевме…како што обично се случува во вистинските психотерапевти…ред солзи…ред смеа…како можеби најдобриот начин да го заебеш операторот…е да добиеш најскапиот можен телефон и се неограничено…па нека ја бркаат на другиот свет да наплатат…нема да пропадне за еден договор…и онака ќе лежи по болници…така барем нека биде тоа нејзиното расположение…нека продолжи животот…нема што да се чека…
После секогаш ја замислував како се смешка од крај до крај додека се скролува низ сите тие смешни клипови со кучиња кои паѓаат некаде или излегуваат смешни и завиткани и преслатки на сто начини… кои секогаш ги обожавала… на некои темна болничка соба…
После околу една година се пресели…верувам на подобро место…каде ако има правда такви луѓе…кои никогаш никого не мислеле зло…и треба да одат…
Но, лекцијата остана…
Дека договорните обврски се преценети …
Тоа одложување на радоста во животот…и чекање совршени услови за да почнат да живеат…е во најмала рака глупаво…
Дека две години се цело богатство…едноставно не сме ни свесни колку…сите среќници кои ги земаме здраво за готово затоа што ги имаме барем на хартија пред нас…
И да се живее сега…
Полн здив…
И до точка…
Само во склад со тоа кои сме… што сме и што ни ја радува душата…
И најдете начин да се забавувате и да бидете позитивни и хумористични… дури и во најтешките моменти…
Одмори Мило…
И уживајте…
Опуштено прошетајте со глутница смешни и натпросечно свиткани кучиња во миризлива ливада полна со цвеќиња на зајдисонце…
Насмевнете се и уживајте…
Го заработивте…
И благодарам за се што научив од тебе…
Некои едукации се едноставно незаменливи“
