Во Хрватска е потврден првиот случај на мајмунска сипаница.
Тој е човек кој живеел во Италија и Шпанија. Има поблага форма на мајмунска сипаница и не е хоспитализиран, но е во домашна изолација.
Маркотиќ: Постои можност за пренос од човек на човек
Директорот на Клиниката за инфективни болести „Др. Фран Михаљевиќ “Алемка Маркотиќ објасни како изгледаат симптомите на инфекцијата. „Тоа е вирусна болест, тоа е ДНК вирус, се базира на некој начин во Африка. Првото појавување беше во 70-тите. Тие се нарекуваат божици на мајмуните, но се верува дека мајмуните како и луѓето не се главните резервоари, туку дека тие се случајни домаќини. Тоа се обично мали, мали глодари, вклучувајќи глувци, стаорци и верверички и бројни примати“, објасни Маркотиќ, додавајќи дека постои можност за пренос од човек на човек, од животно на човек, но и од човек на животно.
Кои се симптомите на мајмунска сипаница?
Кога станува збор за симптомите, Маркотиќ вели дека болеста започнува со висока температура, како и повеќето други заразни болести, со општа лоша состојба, исцрпеност и силна главоболка.
„Вообичаено е за многу болести, но третиот или четвртиот ден се појавува осип, прво на местото на почетниот влез, а потоа се шири понатаму од лицето, екстремитетите, трупот и на крајот на дланките и стапалата. Самите симптоми се слични на сипаници, за среќа во циркулацијата нема сипаници. Оваа болест е целосно искоренета со вакцинација. Кај мајмунските сипаници имаме и многу отечени лимфни јазли“, објасни Маркотиќ.
Кој може да добие мајмунска сипаница?
На прашањето кој добива мајмунски сипаници, Маркотиќ рече дека сите категории на луѓе се разболуваат.
„Можеме да кажеме дека сега во овој феномен на некаква епидемија во Европа, најчесто мажите имале односи со мажи. Понатаму, болеста може да се прошири на други групи. Особено ранливи се лицата со намален имунитет, бремените жени и малите деца. Тие се во најголема опасност. Оваа болест е многу полесна од сипаница. Смртноста е некаде до 10 или 11 проценти. Повторно повеќе кај ранливите популации“, заклучи Маркотиќ.
ХЗЈЗ: Болеста не е многу заразна
Од ЦНИЗЗ истакнаа дека болеста не е многу заразна, односно во најголем број случаи се бара многу близок контакт со пациентот. Предизвикувачкиот агенс е вирус, сличен на вирусот на сипаници, а неговиот природен резервоар е најверојатно некои видови верверички и други глодари во дивината на Централна и Западна Африка.
Иако болеста се нарекува мајмунски сипаници, се чини дека мајмуните не се резервоар на вирусот, туку случајно се инфицираат, како и луѓето, во контакт со други животни и нивните секрети. Од човек на човек болеста може да се пренесе со капки и контакт со промени на кожата кај пациентите.
Повремено, мајмунските сипаници се јавувале надвор од Африка, најчесто кај патници кои се заразиле во Африка и кај лица кои биле во близок контакт со нив. Во Соединетите Американски Држави, во 2003 година беше пријавена епидемија меѓу деца и млади луѓе кои се заразиле преку контакт со кучиња од преријата, заразени од глодари увезени од Гана.
Болеста поминува за две до четири недели
Болеста се манифестира со треска, главоболка, треска, исцрпеност, замор, болки во мускулите и грбот, отечени лимфни јазли и осип како кај варичелата. Се смета дека вакцинацијата против сипаници обезбедува цврста заштита, но не е познато колку долго трае заштитата по вакцинацијата.
Покрај тоа, вакцинацијата против сипаници беше укината насекаде во светот кон крајот на 1970-тите, откако беше прогласена за искоренета сипаница. Третманот е симптоматски и во повеќето случаи болеста поминува за две до четири недели.
Има разлика помеѓу сипаници и мајмунски сипаници
ЦНИЈЗ исто така истакна дека има голема разлика помеѓу сипаници и мајмунски сипаници бидејќи сипаниците се антропоноза, односно човекот бил единствениот домаќин и резервоар на вирусот. Благодарение на овој факт, болеста може да се искорени. Од друга страна, мајмунските сипаници се зооноза, односно природниот домаќин и резервоарот на вирусот се диви животни и затоа е невозможно да се искорени болеста дури и ако постои ефикасна вакцина.
Што е најважно, тие истакнаа дека преносот на мајмунска сипаница од човек на човек е многу понеефикасен од преносот на сипаници, односно мајмунските сипаници се помалку заразни. Ова е причината зошто при епидемии на сипаници, кои се јавуваат повремено, не се прибегнува кон масовна вакцинација против сипаници.
